Dag 4: Geroepen
Door: Jaco
Blijf op de hoogte en volg Jaco
17 April 2016 | Nederland, Zundert
Een opmerking vooraf:
m'n foto's zijn nog een rommeltje, ze worden soms van de ene naar de andere dag doorgeschoven of je moet je nek verdraaien, vooral bij dag 1 komen veel foto's terecht, ik probeer dat nog te verhelpen.
Een strakblauwe voorjaarshemel strekt zich boven mij uit wanneer ik naar buiten stap. Het is nog stil op deze vroege en frisse zondagochtend.
De eerste wielrenner doemt op, gevolgd door een tweede, een derde, de eerste hardlopers, de fietsduo's en na een uurtje de mini-pelotons. Coureurs met roeping . Ik nader België...
In Etten-Leur beginnen ineens, als ik bij de hoek van de straat kom, kerkklokken te luiden en ik zie mensen een kerk ingaan. Zo'n moment treft je en ik stap bepakt en bezakt naar binnen, in afwachting van de laatste Nederlandse dienst voor geruime tijd.
Mijn aardse pelgrimsgoederen laat ik achterin de kerk tegen een pilaar achter en ga ergens zitten. De kerk raakt steeds voller, de bel luidt en de priester (dacht ik tenminste), een vrouw met misdienares komt binnen.
Het blijkt Roepingszondag te zijn, kinderen die 1e communie doen, maar zij maakt het breder, velen zijn geroepen om aan medemensen het beeld van God te tonen, herder te zijn voor anderen, je verantwoordelijkheid te nemen. In feite een heel actueel thema vandaag de dag.
Ik moet haar spreken, vertellen wat ik aan het doen ben en natuurlijk mijn stempel vragen.
Speciaal voor mij wordt koffie gezet en er blijken meer mensen in Italië te wandelen dan ik dacht. Ze is geen priester, dat kon en kan (nog?) niet. Ze doet de eucharistie met alleen de hostie (het brood), geen wijn. Zelfs de hostie is van te voren door een (echte) priester geconsacreerd. Het is een boeiend gesprek, maar ik moet verder.
Buiten blijkt een plensbui net te zijn voorbijgetrokken. De zegen van de pater in Zwijndrecht heeft een grotere reikwijdte dan ik heb vermoed.
Via fietspaden en soms bospaden loop ik door het Brabantse land richting Zundert, de geboorteplaats van Vincent van Gogh. Ook in Etten-Leur is mij de van Gogh-verering al opgevallen. Het blijkt een restant van vorig jaar (125 jaar na van Gogh), 2015.
De roeping van Vincent klinkt door de hele streek en verder...
Mijn gastheer Kees blijkt een forse vent met grote baard en vriendelijke ogen te zijn. Ik zie geen motor. Een echte Heaven's Angel! Mijn onderkomen is een fors tuinhuis met jacuzzi. Pelgrim-zijn is moeilijk...
In de cafetaria waar ik 'even' ga eten (een Brabantse maaltijd is lastig te plannen voor een hollander) raak ik aan de praat met de uitbaatster die over Zundertse lopers verhaalt, zo ook over Annie, de vrouw van Kees die ook -in stukjes- naar Rome loopt en die ik nog niet heb ontmoet. Ben benieuwd of daar nog wat van komt.
Als ik eens weerkom in de cafetaria staat er koffie met broodje voor mij klaar, maar dan moet ik wel een kaartje uit Rome sturen!
Morgen naar Oostmalle aan de andere kant van de grens. Misschien dat mijn oud-collega en vriend Dick nog meeloopt.
Eerst nog maar even de jacuzzi in en rustig nadenken. Dan wegdromen.
m'n foto's zijn nog een rommeltje, ze worden soms van de ene naar de andere dag doorgeschoven of je moet je nek verdraaien, vooral bij dag 1 komen veel foto's terecht, ik probeer dat nog te verhelpen.
Een strakblauwe voorjaarshemel strekt zich boven mij uit wanneer ik naar buiten stap. Het is nog stil op deze vroege en frisse zondagochtend.
De eerste wielrenner doemt op, gevolgd door een tweede, een derde, de eerste hardlopers, de fietsduo's en na een uurtje de mini-pelotons. Coureurs met roeping . Ik nader België...
In Etten-Leur beginnen ineens, als ik bij de hoek van de straat kom, kerkklokken te luiden en ik zie mensen een kerk ingaan. Zo'n moment treft je en ik stap bepakt en bezakt naar binnen, in afwachting van de laatste Nederlandse dienst voor geruime tijd.
Mijn aardse pelgrimsgoederen laat ik achterin de kerk tegen een pilaar achter en ga ergens zitten. De kerk raakt steeds voller, de bel luidt en de priester (dacht ik tenminste), een vrouw met misdienares komt binnen.
Het blijkt Roepingszondag te zijn, kinderen die 1e communie doen, maar zij maakt het breder, velen zijn geroepen om aan medemensen het beeld van God te tonen, herder te zijn voor anderen, je verantwoordelijkheid te nemen. In feite een heel actueel thema vandaag de dag.
Ik moet haar spreken, vertellen wat ik aan het doen ben en natuurlijk mijn stempel vragen.
Speciaal voor mij wordt koffie gezet en er blijken meer mensen in Italië te wandelen dan ik dacht. Ze is geen priester, dat kon en kan (nog?) niet. Ze doet de eucharistie met alleen de hostie (het brood), geen wijn. Zelfs de hostie is van te voren door een (echte) priester geconsacreerd. Het is een boeiend gesprek, maar ik moet verder.
Buiten blijkt een plensbui net te zijn voorbijgetrokken. De zegen van de pater in Zwijndrecht heeft een grotere reikwijdte dan ik heb vermoed.
Via fietspaden en soms bospaden loop ik door het Brabantse land richting Zundert, de geboorteplaats van Vincent van Gogh. Ook in Etten-Leur is mij de van Gogh-verering al opgevallen. Het blijkt een restant van vorig jaar (125 jaar na van Gogh), 2015.
De roeping van Vincent klinkt door de hele streek en verder...
Mijn gastheer Kees blijkt een forse vent met grote baard en vriendelijke ogen te zijn. Ik zie geen motor. Een echte Heaven's Angel! Mijn onderkomen is een fors tuinhuis met jacuzzi. Pelgrim-zijn is moeilijk...
In de cafetaria waar ik 'even' ga eten (een Brabantse maaltijd is lastig te plannen voor een hollander) raak ik aan de praat met de uitbaatster die over Zundertse lopers verhaalt, zo ook over Annie, de vrouw van Kees die ook -in stukjes- naar Rome loopt en die ik nog niet heb ontmoet. Ben benieuwd of daar nog wat van komt.
Als ik eens weerkom in de cafetaria staat er koffie met broodje voor mij klaar, maar dan moet ik wel een kaartje uit Rome sturen!
Morgen naar Oostmalle aan de andere kant van de grens. Misschien dat mijn oud-collega en vriend Dick nog meeloopt.
Eerst nog maar even de jacuzzi in en rustig nadenken. Dan wegdromen.
-
17 April 2016 - 23:16
Hanneke:
Wat bijzonder dat je tijd vrij maakte, voor een kerkdienst. En dan is een eerste communie gelijk ook wel weer een feestelijke.
Gelukkig: weer een stempeltje.
Doet me toch ook een beetje denken aan de Duinenmars, waar je iedere keer weer een cijfertje erbij kreeg. Heb je vast vroeger ook wel gelopen.
Oké kapotte jacuzzi maar wel morgen echte Vlaamse frieten. Dat verzacht het leed van een ware pelgrim.
Veel plezier in Vlaanderen.
Hanneke -
17 April 2016 - 23:17
Patricia Krul:
Wat fantastisch dat je dit doet Jaco, het zat al een hele tijd in de planning maar nu is het dan eindelijk zo ver. Ik hoop dat je niet te veel regen hebt en blarenvrij blijft. Liefs, Patricia -
18 April 2016 - 13:30
Maaike:
Ben benieuwd of je gezelschap hebt vandaag! Hoop het voor je, ik vroeg me af of je ook rustdagen geplanned hebt! Lijkt me wel slim! -
18 April 2016 - 13:37
Gert:
Ha die Jaco!
Nu even op een andere manier contact dan op je verjaardag! Subliem dat we je op deze wijze kunnen volgen en ook zo met je kunnen communiceren. De foto's zijn perfect! Prachtig vergelijkingsmateriaal ~van jou met Vincent! We verwachten wel dat je je baard de hele reis laat staan!
Morgen komen we bij elkaar in ons "Grand Café". We zullen de eerste dagen van je reis doornemen, ,maar zeker ook weer aandacht besteden aan ons vroegere, gezamenlijke "stiel".
Heel veel succes, plezier en naast inspanning ook heel veel ontspanning!
En straks veel plezier bij je/jullie kinderen en kleinkinderen!
Hartelijke groet, ook van Jit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
