Dag 14: C'est dur!

wo 27apr, al 2 weken onderweg...
Gezellig ontbijten met de kinderen, die speciaal voor mij extra vroeg zijn opgestaan. Hisco brengt me terug naar Eghezee voordat hijzelf aan het werk moet. Het giet van de regen. Lucas hockeytraining valt ongetwijfeld vanmiddag opnieuw in 't water. Het was de afgelopen dagen bij Jorn en His erg fijn iedereen weer te zien, alleen Casper komt pas vanmiddag naar hier, dus hem loop ik mis. Ik heb wel een bedankbriefje bij hem neergelegd voor het lenen van zijn kamer en bed.

In Eghezee is het vrijwel droog geworden. Ik doe toch maar m'n regenspullen aan want ik zie de donkere luchten al in 't verschiet. Het begint ineens stevig te regenen... Misschien eentonig maar de hele ochtend is het nat, nat, nat. Toch loop ik door, zoek geen schuilplek want dat schiet niet op en het is maar 20km naar Namur. Ja, het wordt nu echt Frans! Weinig mensen zie je, wel veel plassen. Een hardloopster (ik heb er een paar gezien in dit weer) haalt me in, "c'est dur.." hoor ik haar roepen, oui, bien sûr!
Het lopen gaat vlot, het terrein verandert nu echt van glooiingen in Ardense hellingen. Straten lopen omlaag of omhoog. Of koeien of huizen staan tegen de flanken van de heuvels. Ik ben aan 't eind van de ochtend in Namen. Een drukke, welvarende stad, hoofdstad van Wallonië. Ik zoek een warm café en geen cafetaria waarmee het hier volstaat, want ik loop nu door de universiteitswijk, bevolkt door vele studenten en scholieren.
In een taveerne trek ik zoveel mogelijk uit want er is veel nat. Mijn regenjack blijkt toch vooral een windjack te zijn! In een hoekje bij het raam spreid ik van alles uit. Koffie doet me goed, ook maar een croque met een Leffe genomen. Hier kan ik rustig opdrogen.
Dan de stad verder bekijken, ik kom in de Rue de l'Évêque langs een groot gotisch huis met bord. Ik lees iets over een mooie kapel en denk, ik bel gewoon aan en vraag of ik la Chapelle de l'Évêque mag visiter. Ja hoor, een deur gaat open en een vriendelijke meneer vraagt of ik naar Compostela ga (Rome blijkt ook prima te zijn!) en hij ontsluit deuren. Ik mag de privékapel van de bisschop van Namen bekijken, krijg nog allerlei extra's te horen en hij laat ook de kamer zien met alle portretten van de Naamse bisschoppen door de eeuwen heen! Natuurlijk geeft hij ook een stempel (cachet).
Daarna verder naar waar Sambre en Maas samenvloeien en de citadel hoog en overweldigend op de rotspunt boven de stad uit troont. Een echte Vauban, gebouwd op de resten van het oude Romeinse fort dat hier ooit lag. Aan de andere kant ligt de voormalige Vleeshal, een prachtig groot Renaissancegebouw. Het is tijd om naar mijn slaapplek te lopen, iets verder naar het zuiden langs de Meuse. Mijn gastvrouw is erg aardig, ze is weduwe. Haar nieuwe levensgezel heeft nu ook kanker, met uitzaaiingen. We praten over het kwaad dat kanker aanricht. Ook over allerlei anders. Ze is oorspronkelijk van Brugge, dus dat praat plus facile.
Morgen weer vroeg op, richting Dinant, de laatste stukjes België.