Dag 15: Mijn eerste medepelgrim
Door: Jaco
Blijf op de hoogte en volg Jaco
28 April 2016 | België, Dinant
do 28april
Het is droog als ik 's ochtends vroeg naar de Maas loop, heel stilletjes nog. Dampen stijgen op boven het water in de ochtendkoelte. Ik heb net afscheid genomen van Annie, m'n gastvrouw die mij met 3 bisous een goede reis wenst.
Ik denk dat ze het jammer vindt dat ik vertrek. Ze had behoefte te praten over de ziekte die nu voor de tweede keer haar leven treft. En de vraag: Waarom? Het niet kunnen aanvaarden. De vraag hoe God zoiets kan toelaten? Waarin moet je geloven? Daar kom je op één aprilochtend niet uit...
Ik loop langs de Maas verder. Ik zie in de verte wolken/mist tegen de hellingen omhoog kruipen. De eerste hardlopers en fietsers komen langs. Niet iedereen reageert op een bonjour, het mobieltje is een verlengstuk van de mens geworden en vreet alle aandacht op.
Aan de overkant van de rivier die hier behoorlijk breed is, ligt een fraai kasteel, begin 17e eeuw, in een groot park. Alle luiken zijn dicht, misschien zitten ze op Gran Canaria in de zon.
In het volgende plaatsje loop ik langs een hele rij tegels waarvan sommige een inscriptie hebben, een uitspraak van een schrijver of filosoof. (foto) Als ik de laatste sta te lezen spreekt een jonge vrouw mij aan, of ik la route de St. Jacques loop? Non, zeg ik, je vais à Rome. Dit wordt mijn eerste gesprekje in het Frans. Ze vertelt dat haar man naar Compostela is gelopen. Mijn Frans schiet duidelijk tekort. Maar ik probeer haar zo goed mogelijk te volgen en te vertellen wat ik doe. Ze wenst me veel courage!
Ja, ik moet heel wat weggezakt Frans ophalen!
Soms liggen grote plassen water op het pad, nog van vannacht. Volgens de verwachting zou het vanmiddag ook weer mis moeten gaan.
Veel eenden, les oiseaux d'eau, in het water, vooral bij eilandjes in de rivier is het een jewelste van gesnater. De tijd van het jaar....
Ik word ingehaald door een wandelaar, een Nederlander die naar Compostella gaat. We lopen gelijk op.
We raken aan de praat. Dat is heel anders dan alleen in jezelf verzonken lopen. Hij komt uit Giethoorn, een broer woont in Hoogeveen. Hij vertelt zijn verhaal, moet duidelijk ook iets kwijt. Zo ligt het aan mijn kant ook.
Ik vertel dat ik in de abdij ga slapen, heeft hij ook geprobeerd, zegt hij, maar de dame aan de telefoon had duidelijk gemaakt dat het niet kon, het was gesloten! Dat begrijp ik niet, de man die ik had gesproken was akkoord en ik moest voor 18u aankomen. Mijn medepelgrim, Job, heeft inmiddels een ander adres geregeld.
Dinant komt in zicht en Job gaat met me mee naar de abdij, want dat heeft z'n voorkeur. Eenmaal bij de poort met intercom bel ik aan en een dame (dezelfde als die van Job) zegt dat het niet kan, waarop ik protesteer, want ik had gereserveerd! Er ontspint zich een discussie in het Frans waar ik uit opmaak dat de boel gesloten is, de man die ik heb gesproken weg is, dus dat ik maar iets anders moet zoeken.
Echt behulpzaam kan ik de dame niet noemen, ondanks de Regel van Augustinus, volgens welke de Norbertijnen in deze abdij leven. We hebben geen Norbertijn gezien. Dit is een grote tegenvaller, ik had me er erg op verheugd! Job gaat naar z'n afgesproken adres. Daar blijkt voor mij geen plaats meer te zijn.
Iemand wijst me de VVV, daar krijg ik een ander adres, niet echt gericht op pelgrims, gezien de prijs... Een groot oud huis in Dinant waar 2 mensen wonen. Ik ben kennelijk de eerste, want er zou pas over een uur warm water zijn! Ik krijg een grote kamer met hoog plafond en eigen badkamer.
Na een inmiddels warme douche ga ik naar Café Leffe aan de Maas om wat te eten en natuurlijk een Leffe te drinken! Ondanks de Norbertijnen! (althans de dame..)
En morgen? Ik moet een heel eind lopen voor een slaapplek.
Het is droog als ik 's ochtends vroeg naar de Maas loop, heel stilletjes nog. Dampen stijgen op boven het water in de ochtendkoelte. Ik heb net afscheid genomen van Annie, m'n gastvrouw die mij met 3 bisous een goede reis wenst.
Ik denk dat ze het jammer vindt dat ik vertrek. Ze had behoefte te praten over de ziekte die nu voor de tweede keer haar leven treft. En de vraag: Waarom? Het niet kunnen aanvaarden. De vraag hoe God zoiets kan toelaten? Waarin moet je geloven? Daar kom je op één aprilochtend niet uit...
Ik loop langs de Maas verder. Ik zie in de verte wolken/mist tegen de hellingen omhoog kruipen. De eerste hardlopers en fietsers komen langs. Niet iedereen reageert op een bonjour, het mobieltje is een verlengstuk van de mens geworden en vreet alle aandacht op.
Aan de overkant van de rivier die hier behoorlijk breed is, ligt een fraai kasteel, begin 17e eeuw, in een groot park. Alle luiken zijn dicht, misschien zitten ze op Gran Canaria in de zon.
In het volgende plaatsje loop ik langs een hele rij tegels waarvan sommige een inscriptie hebben, een uitspraak van een schrijver of filosoof. (foto) Als ik de laatste sta te lezen spreekt een jonge vrouw mij aan, of ik la route de St. Jacques loop? Non, zeg ik, je vais à Rome. Dit wordt mijn eerste gesprekje in het Frans. Ze vertelt dat haar man naar Compostela is gelopen. Mijn Frans schiet duidelijk tekort. Maar ik probeer haar zo goed mogelijk te volgen en te vertellen wat ik doe. Ze wenst me veel courage!
Ja, ik moet heel wat weggezakt Frans ophalen!
Soms liggen grote plassen water op het pad, nog van vannacht. Volgens de verwachting zou het vanmiddag ook weer mis moeten gaan.
Veel eenden, les oiseaux d'eau, in het water, vooral bij eilandjes in de rivier is het een jewelste van gesnater. De tijd van het jaar....
Ik word ingehaald door een wandelaar, een Nederlander die naar Compostella gaat. We lopen gelijk op.
We raken aan de praat. Dat is heel anders dan alleen in jezelf verzonken lopen. Hij komt uit Giethoorn, een broer woont in Hoogeveen. Hij vertelt zijn verhaal, moet duidelijk ook iets kwijt. Zo ligt het aan mijn kant ook.
Ik vertel dat ik in de abdij ga slapen, heeft hij ook geprobeerd, zegt hij, maar de dame aan de telefoon had duidelijk gemaakt dat het niet kon, het was gesloten! Dat begrijp ik niet, de man die ik had gesproken was akkoord en ik moest voor 18u aankomen. Mijn medepelgrim, Job, heeft inmiddels een ander adres geregeld.
Dinant komt in zicht en Job gaat met me mee naar de abdij, want dat heeft z'n voorkeur. Eenmaal bij de poort met intercom bel ik aan en een dame (dezelfde als die van Job) zegt dat het niet kan, waarop ik protesteer, want ik had gereserveerd! Er ontspint zich een discussie in het Frans waar ik uit opmaak dat de boel gesloten is, de man die ik heb gesproken weg is, dus dat ik maar iets anders moet zoeken.
Echt behulpzaam kan ik de dame niet noemen, ondanks de Regel van Augustinus, volgens welke de Norbertijnen in deze abdij leven. We hebben geen Norbertijn gezien. Dit is een grote tegenvaller, ik had me er erg op verheugd! Job gaat naar z'n afgesproken adres. Daar blijkt voor mij geen plaats meer te zijn.
Iemand wijst me de VVV, daar krijg ik een ander adres, niet echt gericht op pelgrims, gezien de prijs... Een groot oud huis in Dinant waar 2 mensen wonen. Ik ben kennelijk de eerste, want er zou pas over een uur warm water zijn! Ik krijg een grote kamer met hoog plafond en eigen badkamer.
Na een inmiddels warme douche ga ik naar Café Leffe aan de Maas om wat te eten en natuurlijk een Leffe te drinken! Ondanks de Norbertijnen! (althans de dame..)
En morgen? Ik moet een heel eind lopen voor een slaapplek.
-
28 April 2016 - 22:44
Maaike:
Nou dat is een tegenvaller! Kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent , sterkte morgen hoop dat je Dan een fijne slaap plek hebt !! -
28 April 2016 - 22:54
Eddie Roeleveld:
Al helemaal in Dinant, best al een eind, dus bijna in Frankrijk. Wel zuur dat je na een dag lopen en denkt uit te kunnen rusten toch nog verder moet! Leuk dat je af en toe nog medelopers vindt... -
29 April 2016 - 17:34
Piet:
Vroeg naar bed en vroeg er uit, Jaco! Dan haal je t morgen wel! En het pas bij de kloosterregel. -
29 April 2016 - 17:34
Piet:
Vroeg naar bed en vroeg er uit, Jaco! Dan haal je t morgen wel! En het pas bij de kloosterregel. -
30 April 2016 - 16:21
Hisco Robijn:
Beste pa,
toch nog even een korte reactie bij je relaas. Jammer dat je niet in de Abdij terecht kon, was erg benieuwd naar het leven daar!
1. Grappig dat je vindt dat het mobieltje zo'n belangrijke plaats in iemands leven tegenwoordig inneemt.... Nu alleen nog eens die spiegel vinden
2. "eend" in het frans is "canard".
3. je "eenden van de maas" zijn feitelijk wilde ganzen... "oie sauvage" in het frans.
4. ben benieuwd wat jij kwijt wil....
Veel succes verder, je zit al flink ver! En op de terugweg misschien dat mens van Leffe nog eens op haar donder geven, was niet correct!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
