Dag 21: Heppie zijn! Een goede fee.

wo 4mei
Op de dag voor mijn vertrek heb ik van een goede fee een klein zakje van fijn gaas met een mooie strik mee gekregen. In het zakje zitten een heleboel kleine papiertjes, zorgvuldig dichtgevouwen met de gebruiksaanwijzing dat deze papiertjes pas na passeren van de Franse grens mogen worden opengemaakt. De papiertjes bevatten niet-stoffelijke doping voor de tocht.
Het stuk door Nederland en België kan kennelijk op eigen kracht worden gedaan, evt. met extra ondersteuning van kroost en andere familie.
Gisteravond was de 1e trekking, ik mijd de allerkleinste en de allergrootste papiertjes, ik maakte er één open... Het motto van de komende dag ligt vast.

Na een wat onrustige nacht op enigszins doorgezakte matrassen sta ik vroeg op. De zon is ook vroeg op en belooft er een mooie dag van te maken. Ik maak nog snel een pain met ham en kaas in de magnetron klaar, deels ontbijt, deels lunch. En dan op weg!
De zon staat nog laag, de weg gaat langzaam omhoog en weer omlaag, en de uitzichten worden steeds mooier belicht. Ik kijk om me heen en ik ben heppie! Het lijkt wel of alles heppie is, de zon is heppie en doet de (koolzaad)velden fel geel oplichten.
Als je heppie bent gaat alles gemakkelijker, je voelt je rugzak minder en je voeten willen gewoon doorlopen.
Ook mijn pensées sont heppiees! Een oud-leerling van mij uit Delft, jaren geleden, vertelde eens dat volgens haar moeder alles twee kanten heeft en dat klopt, vandaag is de vrolijke kant aan de beurt. Mijn goede fee heeft dat allemaal voorzien!
Na die mooie tocht tussen de velden door kom ik in Chateau-Porcien aan bij het Canal des Ardennes dat Meuse et Marne verbindt. Het pad loopt eindeloos langs het Canal door de stilte en het getjilp van de vogeltjes.

Erik, van gisteren, komt ook weer langs. Hij heeft bij iemand achter het huis in een caravan geslapen, bij gebrek aan pelgrimslaappekken... Gisteren was er dus nog iemand heppie!
Nog even in Asfeld naar een bijzondere kerk gaan kijken, gebouwd in de vorm van een viool. De Franse graaf die de kerk liet bouwen, dacht dat een kerk in de vorm van een muziekinstrument de gebeden en gezangen beter naar de hemel zou brengen.
Bij de kerk ontmoet ik twee Hollanders op de fiets richting Compostela. Voor eind mei komen ze al aan! Als ik zeg naar Rome te gaan, vraagt een van hen of ik Antoine Bodar de groeten wil doen, hij kent 'm van een Israëlreis. Dus als je dit leest, Antoine, hierbij de groeten van Jan Kuis!
Mijn gastvrouw maakt voor mij apart nog eten, want in Brienne is geen enkele eettent. Ook krijg ik nog een kannetje wijn erbij, dat ik vanavond verder opdrink. Ook heb ik mijn kleren gewassen en in de zon laten drogen. Morgen weer fris. En heppie.