Dag 25: Mijmeringen

zo 8 mei
Weer zo'n mooie dag ligt in 't verschiet. Eerst loop ik nog door op en neer golvend landschap. In het volgende dorpje haal ik wat brood (ook een chausson) voor tussen de middag. Zelfs hier vind je nog 's zondags een klein marktje.
Een groot deel van de dag (ruim 15 km) loop ik langs het laterale Canal à la Marne. Het pad loopt kaarsrecht voor me uit. Een mooie gelegenheid om mijn gedachten de vrije loop te laten. Twee jaar geleden hadden Hen en ik onze laatste onbezorgde vakantie in Frankrijk.
Langzamerhand nader ik de streek waar we doorheen getrokken zijn. Via de Maas en Troyes richting Dijon. Heerlijk gefietst langs meren en later tussen de wijngaarden door. Ik zie de beelden gewoon langs me voorbijtrekken!
En dan denk je ook weer aan vorig jaar, wat was alles ineens anders geworden...
Kom, Jaco, je moet ook gewoon doorstappen, niet jezelf verliezen in al die beelden. Toch, denk ik, is het wel goed om je dat allemaal te herinneren, de mooie momenten moet je vasthouden, kracht uitputten, van genieten. De echt moeilijke momenten moeten nog komen, maar ook daarvoor geldt: we hebben alles samen gedaan, met de jongens en hun gezinnen, met familie en vrienden en heel veel liefde ervaren. Dat geeft me een goed, ja, zelfs blij gevoel! Ook dat tel ik bij het mooie.

Châlons duikt op. Ik zie vanuit een zijstraat de Cathédrale, groot en geweldig komt ze tevoorschijn, de zijdeur staat open en ik ga naar binnen. Ik vind zo'n kerk altijd indrukwekkend, alles is gericht op het hoge. Dat is de gave van de gotiek. En zo is het natuurlijk ook allemaal bedoeld. De prachtige, kleurrijke vensters spreken het beeldverhaal van de bijbel. Zo kon iedereen meelezen.
Ik loop verder richting mijn slaapadres. Een tweede grootse kerk, de Collegiale Notre Dame en Vaux, in de 12e eeuw met de bouw begonnen, blijkt een officieel St. Jacques (Jacobus) knooppunt te zijn op de weg naar Compostela. Z'n legende staat in een van de ramen.
Ik hoor orgelmuziek en ga naar binnen. Een vijftiental mensen blijkt op de uitnodiging bij de deur buiten te zijn ingegaan. Een jongeman vertelt iets over het orgel en laat ook wat horen op een nieuw orgeltje. Het is klein, ruim 1 m hoog, maar kan via een slim pijpjessysteem toch ook hele lage tonen produceren met veel volume. Het klinkt mooi!

Aan het begin van de avond na een koud, wit biertje, blijf ik op het terras van Le Comptoir zitten om ook wat te eten. Het is nog steeds heerlijk warm. En daar komt ineens Erik langs huppelen, helemaal opgaand in wat er uit z'n 'oortjes' komt. Pas als ik aan z'n jasje heb getrokken reageert 'ie. We zeggen maar: tot morgen of overmorgen. Hij buigt dadelijk echt af naar Compostela. Dat was het laatste dat ik van Erik heb gezien.