ma 9mei
Vanmorgen vroeg ga ik met mijn gastheer en gastvrouw naar de Notre Dame, ze hebben voor hún pelgrimsreis van Vézelay naar Assisi de zegen van de priester gevraagd. Ik deel daarin mee en krijg dan het stempel met de Jakobsschelp. Het is een korte, plechtige bijeenkomst met vier mensen, in het Frans, en hoewel ik niet ieder woord versta, begrijp ik wel de betekenis en de lijn van het verhaal, daarvoor heb ik gelukkig voldoende religieuze woordkennis. Nu moet het wel goed gaan.

Eerst loop ik weer langs het Canal, dan weer omhoog via de oude Romeinse weg. Eindeloos. Hier moeten meer dan 2000 jaar geleden de manschappen van Julius Caesar hebben gelopen en gezongen: una via longa a Roma est! Het is zwaar lopen, want de Romeinse bestrating is verdwenen. Mijn nieuwe gastvrouw en gastheer in het dorpje waar ik moet zijn, zijn aardige, leuke mensen. En ik tref ook opnieuw het Italiaanse koppel dat nu met een auto wordt afgeleverd. Ze waren de weg kwijt en een man heeft ze naar dit adres gebracht. Geweldig toch!

Het dorp Coole is piepklein, 140 inw. en iedereen kent iedereen, ja, iedereen is bijna familie van elkaar. Er zijn geen voorzieningen in dit dorpje, de regiobakker rijdt langs en deponeert een pain in een pvc-pijp die aan het hek zit. Heerlijk gegeten, ook best aardig gepraat, mijn gastvrouw lette er goed op of ik wel begreep wat er werd gezegd. En zelfs mijn vorige gastvrouw uit Châlons belde op om te vragen of alles goed was met mij (ik was 's ochtends in de kerk tegen een glazen wand gelopen). Fijne mensen ontmoet je! Ik ga slapen.