Dag 80: Zonnebloemen, waterpret en toch weer Bach
Door: Jaco
Blijf op de hoogte en volg Jaco
03 Juli 2016 | Italië, Fiorenzuola d'Arda
za 2juli
Een lange tocht en het wordt nog erger. Om 5u opgestaan en een half uurtje later sta ik op straat. Piacenza is nog stil. Eerst één lange weg, door het centrum, dan door de zuidelijke buitenwijk en dan langs de autoweg naar Montale.
In een bar neem ik thee met 2 brioches. Twee uur later ben ik in Montale. Daar gaat het mis, later hoor ik dat er twee routes naar de volgende stopplaats zijn. Ik kies de verkeerde, namelijk die op straat wordt aangegeven. Deze blijkt onderweg ineens verdwenen en dan een uur later weer aangegeven... en bijna 10km langer te zijn.
Op een gegeven moment schakel je over in een soort automatische stapper, terwijl het zweet op de grond drupt en je gedachten ergens zijn, maar ik weet niet meer waar. Kortom, je loopt gewoon door.
Wat ik me wel herinner zijn de zonnebloemen, de eerste die ik hier zie. Ze duiken ineens op als ik omhoog loop, de girasoli (girare is draaien). En vervolgens de oversteek van een smal riviertje dat over het pad loopt. Ik schat in dat het water minder dan kniehoogtediep is en doe schoenen en sokken uit. Het water is lekker koel en redelijk helder. Als je maar op de stenen loopt, is het geen probleem. Aan de overkant sokken en schoenen weer aan, mijn voeten waren toch al nat van het zweet.
Ik heb het gevoel dat ik wat rondzwerf en de juiste weg m.b.v. mijn gps maar moet gokken. VF-aanwijzingen zijn zeer schaars, soms elkaar tegensprekend. Ik loop veel te veel.
Om een uur of twee kom ik op het grote plein van de kerk van Fiorenzuola aan.
Het zustershuis naast de kerk blijkt pas om 15.30u open te gaan, balen, maar bellen levert geen reactie op. Dan maar bij de bar aan de overkant een acquamenta gaan drinken en wachten. Ik zie nu ook dat het vanavond feest is, la festa bianca. En de voetbalwedstrijd op megaschermo.
Eindelijk is het zover en ik word naar een bijgebouw gebracht. Geen wifi, maar wel een douche die een opknapbeurt nodig heeft. Het is druk, er blijken nog vijf andere pelgrims hier te slapen!
Dan eerst nog even in de kerk kijken. Ik hoor het 'Ombra mai fu' uit Serse van Händel, en maak nog net de laatste minuten van een huwelijksinzegening mee. Het wordt afgesloten met het motet 'Jesu, meine Freude'.
's Avonds kan je in het stadje buiten aan lange tafels zitten en eten en drinken nuttigen. Op het plein voor de kerk wordt het druk, er is ook een band met grote luidsprekers en natuurlijk het grote voetbalscherm.
Ik heb maar de eerste helft van de eerste helft van Italië-Duitsland gezien, ik was te moe. Weer terug, ben ik meteen in slaap gevallen.
Een lange tocht en het wordt nog erger. Om 5u opgestaan en een half uurtje later sta ik op straat. Piacenza is nog stil. Eerst één lange weg, door het centrum, dan door de zuidelijke buitenwijk en dan langs de autoweg naar Montale.
In een bar neem ik thee met 2 brioches. Twee uur later ben ik in Montale. Daar gaat het mis, later hoor ik dat er twee routes naar de volgende stopplaats zijn. Ik kies de verkeerde, namelijk die op straat wordt aangegeven. Deze blijkt onderweg ineens verdwenen en dan een uur later weer aangegeven... en bijna 10km langer te zijn.
Op een gegeven moment schakel je over in een soort automatische stapper, terwijl het zweet op de grond drupt en je gedachten ergens zijn, maar ik weet niet meer waar. Kortom, je loopt gewoon door.
Wat ik me wel herinner zijn de zonnebloemen, de eerste die ik hier zie. Ze duiken ineens op als ik omhoog loop, de girasoli (girare is draaien). En vervolgens de oversteek van een smal riviertje dat over het pad loopt. Ik schat in dat het water minder dan kniehoogtediep is en doe schoenen en sokken uit. Het water is lekker koel en redelijk helder. Als je maar op de stenen loopt, is het geen probleem. Aan de overkant sokken en schoenen weer aan, mijn voeten waren toch al nat van het zweet.
Ik heb het gevoel dat ik wat rondzwerf en de juiste weg m.b.v. mijn gps maar moet gokken. VF-aanwijzingen zijn zeer schaars, soms elkaar tegensprekend. Ik loop veel te veel.
Om een uur of twee kom ik op het grote plein van de kerk van Fiorenzuola aan.
Het zustershuis naast de kerk blijkt pas om 15.30u open te gaan, balen, maar bellen levert geen reactie op. Dan maar bij de bar aan de overkant een acquamenta gaan drinken en wachten. Ik zie nu ook dat het vanavond feest is, la festa bianca. En de voetbalwedstrijd op megaschermo.
Eindelijk is het zover en ik word naar een bijgebouw gebracht. Geen wifi, maar wel een douche die een opknapbeurt nodig heeft. Het is druk, er blijken nog vijf andere pelgrims hier te slapen!
Dan eerst nog even in de kerk kijken. Ik hoor het 'Ombra mai fu' uit Serse van Händel, en maak nog net de laatste minuten van een huwelijksinzegening mee. Het wordt afgesloten met het motet 'Jesu, meine Freude'.
's Avonds kan je in het stadje buiten aan lange tafels zitten en eten en drinken nuttigen. Op het plein voor de kerk wordt het druk, er is ook een band met grote luidsprekers en natuurlijk het grote voetbalscherm.
Ik heb maar de eerste helft van de eerste helft van Italië-Duitsland gezien, ik was te moe. Weer terug, ben ik meteen in slaap gevallen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
