Dag 93: Un giorno pazzo

vr 15juli
Het is koud als ik 's ochtends om 5 u naar het gebouw loop waar het ontbijt klaar staat. Het is geheel bewolkt, flinke wind. Even later komt mijn kamergenoot, die de Via in omgekeerde richting loopt van Roma, waar hij woont, naar de San Bernardino. Ik werk ook nog wat aan m'n blog, wat foto's erbij en ik laat nog een korte groet achter voor Giulia. De hele familie vertrok gisteravond laat en komt, denk ik, pas in de loop van de ochtend terug. Tegen half zeven verlaat ik Gambassi zonder Francois te hebben gezien. Voor het eerst heb ik mijn gele jack weer aan, geen zon te zien. Dit is heerlijk weer om te lopen!
Het begint wat te regenen, niet hard maar gestaag. Mijn poncho doe ik niet aan, het gaat zo verder best. Het landschap vertoont zich, in tegenstelling tot de vorige dagen, als een donker golvend geheel. De luchten drijven in fors tempo boven mij voorbij.
Het is heerlijk om te lopen! Geen zon, geen hitte en alleen zweten omdat je een heuvel naar boven op moet. De regen houdt op.

Ik heb een goed gevoel, op weg naar San Gimignano, het New York van de Middeleeuwen. Ja, daar zie ik de skyline al! Hoog op een bergtop ligt het stadje te midden van de Toscaanse wijngaarden. Het is een prachtig gezicht, zelfs zonder zon.
Een aantal jaren geleden zijn Hen en ik er geweest, toen was het zonnig en warm en ook al veel toeristen. Het is nu, nog voor tienen, al erg druk. En ook auto's wurmen zich door de smalle straatjes, waarbij meteen een file ontstaat als er één moet laden/lossen.
Ik probeer eerst bij de Francescanen een stempel te halen. Op mijn bellen aan de poort wordt niet opengedaan, maar via de kerk kan ik wel in de kloostertuin komen en ik probeer tevergeefs verschillende deuren, er is niemand te zien.
In de hoofdstraat van het stadje kom ik nog de Fransman uit Genève tegen die ik in Pavia heb ontmoet. Dit soort dingen gebeuren voortdurend op de Cammino, ik vind het steeds weer wonderlijk.

Dan naar de Duomo, mijn eigenlijke doel, want daar ben ik met Hen geweest en ik wilde speciaal opnieuw naar die plek gaan. Zij mocht toen de kerk niet in wegens blote schouders, ja, het was warm. Ze is toen met mijn T-shirt aan naar binnen gegaan, toen moest ik natuurlijk wachten, want ontblote mannenlijven kon ook niet. Het was voor het eerst dat we zoiets meemaakten.
Toen ze terugkwam zei ze dat ze niet begreep waarom dat allemaal nodig was, want er was daar veel te zien, maar wat precies wilde ze niet zeggen. Het is een prachtige kerk, helemaal beschilderd met kleurrijke fresco's, waarop het Bijbelverhaal in beelden wordt verteld, een stripboek avant-la-lettre.
Ik vraag meteen of ik ook een stempel kan krijgen en word doorverwezen naar een gebouw naast de kerk en bel daar aan. Men ontvangt mij vriendelijk en ik kom bij de plaatselijke priester die achter een bureau niets zit te doen. Hij biedt mij koffie aan en we praten nog wat in het Frans, een vriendelijke man met een rustig leven, denk ik zo. Hij vraagt me of ik in Roma voor hem wil bidden.

Ongeveer een half uur later loop ik San Gimignano uit, ik heb een gelukkig gevoel gekregen weer even op dezelfde plek te zijn geweest waar mijn herinneringen aan Hen liggen. Het doet me gewoon goed!
Op dat moment komt het idee bij me op om gewoon door te lopen, naar Siena waar Damian en Stefania vandaag naartoe gaan. Het betekent een dubbele etappe van elk 25 km, maar ik heb het gevoel nu alles aan te kunnen! En het weer werkt ook mee.
Eerst naar Colle Val d'Elsa lopen waar ik heb gereserveerd. Daar zie ik dan wel hoe het gaat.
Ik loop stevig door lungo la Strada, dus langs de weg, dat is het gemakkelijkst en denk ik ook het kortst. Bij Colle moet ik de beslissing nemen om door te gaan en dan Stefania bellen om te vragen of ze voor mij een slaapplaats willen regelen.
Zo gaat het dus uiteindelijk, ik loop door, stuur appjes en krijg een enthousiaste reactie! Dat geeft me extra energie om mijn idee door te zetten.
Ik kom langs Monteriggioni, een prachtig hoog gelegen middeleeuws stadje en nog geheel ommuurd. Er is geen tijd om het stadje te bekijken. Misschien iets voor later, misschien iets voor een weekendje voor mijn goede fee.

Gewoon verder lopen, de automatische piloot staat aan en ik denk ook al aan Siena, nu nog 15 km ver. Het lukt, ik bereik de buitenwijken van Siena, mijn mobiel is bijna leeg, maar gelukkig kom ik langs de jeugdherberg en die hebben een plattegrond en hoef ik mijn gps niet te gebruiken.
Uiteindelijk kom ik tegen 19u bij het hotel aan waar Damian en Stefania geboekt hebben, ik denk dat ik meer dan 50 km heb gelopen. Eerst douchen dan nagaan waar D. en S. zitten. We hebben een grote kamer, het hotel ligt vlak achter Il Campo, hartje centrum.
Wat is Siena toch een fraaie stad! Ook daar liggen herinneringen, we hebben toen op de treden van het Campo nog een ijsje zitten eten.

Als ze er aankomen rent Stefania mij al tegemoet, omhelzingen volgen. We hebben nog een gezellige avond, 's nachts herrie onder ons raam, ga er toch maar uit en roep uit het open raam heel hard 'Silenzio!' en 'Basta!', dat helpt een tijdje, daarna doe ik het raam maar dicht.
Ik kan eerst niet slapen, mijn voetzolen gloeien helemaal, ze moeten eerst afkoelen. Uiteindelijk val ik in slaap. Morgen naar Ponte d'Arbia.