Dag 95: Naderend afscheid
Door: Jaco
Blijf op de hoogte en volg Jaco
17 Juli 2016 | Italië, San Quirico d'Orcia
zo 17juli
Tegen zon's opgang gaan we op weg. Het is nog niet duidelijk of dit Damians laatste wandeldag is. Hij moet over paar dagen terug naar Argentinië en heeft nog niet besloten of hij morgen ook nog meeloopt of 's ochtends de bus en trein neemt richting Roma. Zijn komend vertrek werpt sowieso een schaduw over de dag. Nu is met dit weer een schaduw zeer welkom, maar toch... Stefania en Damian praten veel met elkaar (Italiaans) en dat lijkt me goed. Als hij weg is zal ze een gezellige Italiaanse prater missen. Met mij moet ze het toch vooral stellen met Engels en dat zal wel even wennen zijn! Ik hoop dat we met elkaar overweg kunnen. Tenslotte duurt het nog even voor we in Roma zijn. Ze zal Damian erg missen, denk ik. We stappen flink door, het wordt warm. Als je om je heen kijkt zie je wijde landschappen met op de toppen van heuvels grote huizen of stadjes.
Montalcino is zo'n stadje, hoog op een berg gelegen, met uitzicht rondom. Het is het centrum van de beroemde Brunellowijn. Net als Monteriggioni een plaats om nog een keer heen te gaan. Onthouden, dus! Het is nu bijna 4u, dan gaat het ostello open. We gaan eerst een bar opzoeken en nemen een birra alla spina. Met Damian, hij is jezuïet, praat ik nog wat over vrouwen. Hij is erg gecharmeerd van Stef. Het is in mijn ogen niet de enige regel die in de katholieke kerk zou moeten worden veranderd. Misschien komt het vandaag nog ter sprake. Het is mijn tweede mis met Damian, hij heeft toch mijn opmerkingen serieus genomen, dat een mis uitvoeren meer is dan een one-man optreden. Brood en wijn delen we, al is het op Damiaanse wijze, het is ook een voorwaarde van mij zeg ik tegen hem, anders heb ik het gevoel niet echt te participeren. Er zijn ruim 10 mensen aanwezig die ook nog zingen, dat vind ik heel apart. Vol overgave zingen ze en mooi. Ja, ik ben onder de indruk. Anne en ik zijn de enige niet-Italianen. Na afloop horen de anderen wie ik ben, ik val natuurlijk op in zo'n klein gezelschap en ze schudden me de hand. Ik heb Damian bedankt, misschien dat mijn woorden toch invloed hebben gehad.
Op de kamer hier zit een tiental, vooral jonge mensen. We hebben pizza gegeten, gepraat en dan hoor je ineens dat ook jongeren ingrijpende ervaringen achter de rug hebben. Het wordt stil, iedereen is nu onder zeil.
Tegen zon's opgang gaan we op weg. Het is nog niet duidelijk of dit Damians laatste wandeldag is. Hij moet over paar dagen terug naar Argentinië en heeft nog niet besloten of hij morgen ook nog meeloopt of 's ochtends de bus en trein neemt richting Roma. Zijn komend vertrek werpt sowieso een schaduw over de dag. Nu is met dit weer een schaduw zeer welkom, maar toch... Stefania en Damian praten veel met elkaar (Italiaans) en dat lijkt me goed. Als hij weg is zal ze een gezellige Italiaanse prater missen. Met mij moet ze het toch vooral stellen met Engels en dat zal wel even wennen zijn! Ik hoop dat we met elkaar overweg kunnen. Tenslotte duurt het nog even voor we in Roma zijn. Ze zal Damian erg missen, denk ik. We stappen flink door, het wordt warm. Als je om je heen kijkt zie je wijde landschappen met op de toppen van heuvels grote huizen of stadjes.
Montalcino is zo'n stadje, hoog op een berg gelegen, met uitzicht rondom. Het is het centrum van de beroemde Brunellowijn. Net als Monteriggioni een plaats om nog een keer heen te gaan. Onthouden, dus! Het is nu bijna 4u, dan gaat het ostello open. We gaan eerst een bar opzoeken en nemen een birra alla spina. Met Damian, hij is jezuïet, praat ik nog wat over vrouwen. Hij is erg gecharmeerd van Stef. Het is in mijn ogen niet de enige regel die in de katholieke kerk zou moeten worden veranderd. Misschien komt het vandaag nog ter sprake. Het is mijn tweede mis met Damian, hij heeft toch mijn opmerkingen serieus genomen, dat een mis uitvoeren meer is dan een one-man optreden. Brood en wijn delen we, al is het op Damiaanse wijze, het is ook een voorwaarde van mij zeg ik tegen hem, anders heb ik het gevoel niet echt te participeren. Er zijn ruim 10 mensen aanwezig die ook nog zingen, dat vind ik heel apart. Vol overgave zingen ze en mooi. Ja, ik ben onder de indruk. Anne en ik zijn de enige niet-Italianen. Na afloop horen de anderen wie ik ben, ik val natuurlijk op in zo'n klein gezelschap en ze schudden me de hand. Ik heb Damian bedankt, misschien dat mijn woorden toch invloed hebben gehad.
Op de kamer hier zit een tiental, vooral jonge mensen. We hebben pizza gegeten, gepraat en dan hoor je ineens dat ook jongeren ingrijpende ervaringen achter de rug hebben. Het wordt stil, iedereen is nu onder zeil.
-
17 Juli 2016 - 16:42
Hermien:
Ha Jaco, de laatste loodjes voor je, hoop niet dat die ineens loeizwaar
worden. De temperatuur zal wel flink zijn daar in Italie. Ik lees dagelijks je blog en ik weet zeker dat dit zo'n prachtige herinnering gaat worden. Je maakt zoveel mee op deze reis. Hoop dat je nog mooie ontmoetingen gaat krijgen , een goede trip verder.
Lieve groet van Hermien -
17 Juli 2016 - 20:37
Noud:
Al in San Quirico d'Orcia! Het schiet op nu!
Morgen, richting Radicofani, heb je maar één piepklein plaatsje waar je wat kunt eten/drinken; voldoende proviand meenemen dus. Geniet van de leegte in het zuiden van Toscane... -
17 Juli 2016 - 21:21
Johan:
Ik sluit me helemaal bij mijn zus aan Jaco. Hoop op nog vele mooie ontmoetingen voor je.
-
18 Juli 2016 - 09:16
Maaike:
Wat maak je toch mooie dingen mee jaco , kostbare herineringen ! Fijne dag weer . -
19 Juli 2016 - 08:48
Eddie Roeleveld:
Rome nadert nu toch wel met rasse schreden.... -
19 Juli 2016 - 19:41
Denise :
Ik hoop dat je toch ook een heerlijke Montalcino hebt gedronken ( als je er toch bent). Geef je helemaal gelijk dat er in de katholieke kerk wel wat regels veranderd kunnen worden....maar dat geldt eerlijk gezegd voor alle religies in mijn ogen.
Ja, en inderdaad, ingrijpende ervaringen en gebeurtenissen maken geen onderscheid naar leeftijd. Zovelen die een koffertje met zich meedragen , niet altijd zichtbaar. Mooi dat jullie die verhalen delen. Sterkte voor de komende dagen. Liefs -
19 Juli 2016 - 21:45
Gert:
Ha die Jaco!
Even weer een berichtje uit het nu zeer warme "Swoll". Bijzonder om je te volgen aan de hand van je blog met foto's. We kunnen ons jouw beschrijvingen van o.a. Sienna en S.Gim goed inbeelden en herkennen ze. We zijn wel benieuwd naar je gevoelens die je hebt bij het naderen van Rome. Horen dat vast later nog wel.
Hier alles naar wens. Wensen jou nog zeer bijzondere paar laatste weken van je bijzondere tocht toe!
G&J
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
