Dag 104,105: Roma, einde en begin
Door: Jaco
Blijf op de hoogte en volg Jaco
27 Juli 2016 | Italië, Rome
di/wo 26/27 juli
di
Na ruim honderd dagen ben ik er dan... Ik weet nog niet goed wat ik er van moet denken. Het is een einde, maar ook een begin. Met z'n zessen vertrekken we uit La Storta, banlieue di Roma, vreselijk, een lange drukke weg met aan weerskanten winkels, restaurants, bars, huizen...
We lopen langs de weg naar het zuiden. Gelukkig mogen we na een klein uurtje de brede weg verlaten en kiezen voor het smalle pad door een groot natuurpark. Door de weelderige begroeiing kun je niet zo ver kijken.
We komen uit 't park op een weg die omlaag loopt en daar ligt in de verte iets dat lijkt op een stad. 'Roma', roept iemand, 'vedo Roma!'.
Ik roep 'il cupolo!' (blijkt later la cupola te zijn!), ze verbeteren me niet... Where, where? wordt er geroepen. Ik wijs vooruit. Ze moeten lachen, want op deze afstand kun je helemaal nog niets zien. Maar het is wel duidelijk waar iedereen naar uitkijkt!
Ik heb gisteren al tegen iedereen gezegd dat ik deze avond (stasera) niet in het ostello slaap. Je mag er maar 2 nachten blijven en voor mij is het dan handiger pas vrijdag naar het ostello te gaan.
Nou, ze reageren niet bepaald enthousiast...: waarom dan niet? je behoort je pellegrinaggio in het ostello af te sluiten! en wel met de hele groep! wil je soms liever alleen zijn? Ik ga bijna twijfelen ...
Maar voor de komende week heb ik alles al geregeld en ik blijf daarbij. We naderen Monte Mario, de heuvel die iedere pelgrim passeert, ten noordwesten van de stad. Rond de heuvel is op 28 oktober 312 nC gestreden door de latere keizer Constantijn om de Milvische brug, toegangspoort voor Rome, dat toen nog 3 km verder lag en waar in die tijd alle noorderlingen overheen gingen om onder de Porta Flaminia, de huidige Porta del Popolo, Roma binnen te gaan.
Daar ga ik ook onderdoor. Ik heb het 3 jaar geleden Hen laten zien en beloofd op die plek Rome binnen te lopen. Meteen links heb je dan een kerk waar twee Caravaggio's hangen. Hier liggen veel herinneringen...
En daar is ze dan, de eeuwige stad! We kijken op de koepel van de Sint Pieter, heel ver weg is er iets Colosseumachtigs te zien en natuurlijk in het midden dat kolossale monument van Vittorio Emanuele II, de eerste koning van Italië. Roma! We zijn er...., inmiddels vliegen de mailtjes met foto's de wereld over. Ik weet niet goed wat ik moet denken. In een juichstemming ben ik niet, misschien wat gelaten. Want nu moet je naar beneden die stad in en dagzeggen met je handje en de bijbehorende omhelzingen (nooit weg), maar naderhand heb je toch een ander gevoel.
Stef is de enige die geen zoen wil, vanmiddag en morgen zien we elkaar nog, dan is 't echte afscheid.
Ik zwaai nog een keer, zij gaan rechtstreeks door naar het Vaticaan, de kerk bekijken en daarna naar de pelgrimsopvang er vlak naast.
Eerst een stukje langs de Tiber lopen die nu links van mij naar het Castel Sant' Angelo, de Engelenburcht, stroomt, langs de wijk Trastevere (over de Tiber), en dan in zee verdwijnt.
De brug over en ik ben in de Via Flaminia en loop nu naar de Porta die in de verte al duidelijk zichtbaar is. Als ik de poort onderdoor ga moet ik even slikken, ik kijk rond over het grote plein met die obelisk (van Ramses II).
Eerst de Santa Maria del Popolo in, de schilderijen hangen achterin, in een donkere kapel. Eén euro moet je in een kastje gooien en je krijgt twee minuten licht. Je mag niet fotograferen.
Ik heb geen euro, maar een vrouw helpt en daar zijn de Caravaggio's! In hun tijd een revolutie in de schilderkunst. Bouwde Rembrandt niet op hem voort? Ik loop de Corso af, net als toen, zie links door een zijstraat de Spaanse Trappen en loop verder. De stad is druk en heet. Je hoort Engels-Amerikaans en Chinees, soms wat Duits en Hollands en ja hoor, ook Italiaans.
Mijn doel is de Sint Pieter, dus ik moet rechts aanhouden en kom bij de Tiber uit ter hoogte van de Engelenburcht. Dan in rechte lijn naar het grote plein. Ik ben niet de enige, zo blijkt. Voor ik me in een grotere mensenmassa stort, zie ik mijn pelgrimsgroepje terug van de kerk komen. Het is fijn ze weer te zien, ze zijn nog niet de kerk in geweest, nu eerst met z'n allen naar de Accoglienza (Onthaal in het Vlaams).
Het is hier vlakbij. Je certificaat kun je nu daar krijgen en niet meer bij het secretariaat via de toegangspoort van de Zwitserse Garde. Dus weer een oorkonde erbij.
Dan terug naar de Sint Pieter, we moeten door een poortje, bagage wordt doorgelicht, net als op Schiphol. Er is hier veel politie en een aantal bewapende militairen. Dat blijkt in heel Roma zo te zijn!
De kerk is veranderd in één geweldig omvangrijke en indrukwekkende toeristische attractie. Ik dacht hier mijn kaarsjes te kunnen aansteken... Forget it! Dat doe ik later in de Santa Maria in Trastevere. Eigenlijk ben ik blij als ik weer buiten sta. Dit is toch wel iets heel anders dan alleen of met enkelen langs 's Heeren wegen lopen met stok en rugzak.
Nu volgt weer een afscheid, ik ga naar mijn hostel bij het centrale station Termini, de anderen gaan naar het ostello in Trastevere.
Ik blijf één nacht in het hostel en krijg een kamer met een jongeman uit Polen die hier op vakantie is. 's Avonds eerst een biertje drinken en dan wat simpels eten. Dat is in de wereld van Termini niet zo moeilijk. Hier zitten de goedkope zaakjes, barretjes met maaltijden van 3-4 euro, beheerd door mensen uit India, Pakistan e.d..
wo
Aan vroeg opstaan gewend, ben ik al vlot op dreef. Een provisorisch ontbijt, een echt ontbijt is hier niet, dat komt wel denk ik.
Ik moet eerst mijn rugzak kwijt, in Termini zijn wel kluisjes o.i.d.. Die blijken er dus niet te zijn, wel een bagagedepot dat ik na lang zoeken vind. En ik koop meteen een OVweekkaart.
Met Stef heb ik afgesproken om 10u bij hun ostello. Met de metro kan ik naar Cavour, dan een stukje lopen naar Venezia, het centrale plein bij het bombastische, in marmer uitgevoerde V. Emanuelemonument. Daar is het beginpunt van tramlijn 8 naar Trastevere. Toen we voor de eerste keer in Rome waren, hebben Hen en ik ook deze lijn genomen van het Trasteverestation naar de Campo waar we een hotelletje hadden.
Iets na tienen komt het gezelschap naar buiten. Inmiddels hebben ze afgesproken gezamenlijk in de oude joodse wijk te lunchen. We hebben dus tijd zat om wat rond te kijken. Eerst gaan we naar de rozentuin tegenover het Circus Maximus, maar die blijkt gesloten tijdens de zomer, te weinig bloeiende rozen.
We lopen de Aventijn verder op naar de Sinaasappeltuin, waar je een grandioos uitzicht hebt over de stad. Overal staan sinaasappelbomen, een enkele boom heeft nog een (groene) vrucht hangen. Het is een intieme plek, waar ik de laatste keer in Roma, met Hen ben geweest.
Ik raak in gesprek met een Nederlandse vader met dochter, moeders wilde niet mee naar Roma, en begreep uit zijn reactie op mijn verhaal dat er nog een heleboel ouderwetse ideeën over pelgrims bestaan en je hoeft bepaald niet katholiek te zijn om pelgrim te worden.
Vervolgens gaan we natuurlijk even door het sleutelgat loeren, mijn foto's lukken niet. Dan naar de beste ijstent van Roma, volgens Stef, wat niet geheel bezijden de waarheid blijkt te zijn.
Terug naar de Tiber voor de lunch. Buiten eten is veel te warm, dus naar de koelte binnen in La Taverna del Gettho in de joodse wijk. Het is onze laatste gezamenlijke maaltijd, een soort Ultima Cena. Erg gezellig!
Buiten neem ik echt afscheid, ik ga naar Angela voor twee dagen, de anderen, behalve Anne, gaan terug naar huis. De Italianen, man of vrouw, zijn goed in omhelzingen. Ik kan het nu ook.
Ik ga naar links, zij naar rechts, we hebben mooie en gezellige dagen met elkaar gehad! Ik wens Stef nog speciaal dat ze 'gelukkig' wordt. Ze begrijpt wat ik bedoel.
Dan neem ik de metro en ga mijn rugzak halen van Termini. Daarna loop ik naar piazza Venezia waar Angela ook naartoe zal komen.
Ze sms't dat het wat later wordt, mijn bezoek valt ongelukkigerwijs net in de drukste week van haar werk, zo vlak voor de zomervakantie die 1 augustus begint. Het is fijn haar weer te zien, al ken ik haar eigenlijk nog geen twee dagen, het klikte meteen. We zoeken hier vlakbij een eettentje op, het wordt een gezellige avond.
di
Na ruim honderd dagen ben ik er dan... Ik weet nog niet goed wat ik er van moet denken. Het is een einde, maar ook een begin. Met z'n zessen vertrekken we uit La Storta, banlieue di Roma, vreselijk, een lange drukke weg met aan weerskanten winkels, restaurants, bars, huizen...
We lopen langs de weg naar het zuiden. Gelukkig mogen we na een klein uurtje de brede weg verlaten en kiezen voor het smalle pad door een groot natuurpark. Door de weelderige begroeiing kun je niet zo ver kijken.
We komen uit 't park op een weg die omlaag loopt en daar ligt in de verte iets dat lijkt op een stad. 'Roma', roept iemand, 'vedo Roma!'.
Ik roep 'il cupolo!' (blijkt later la cupola te zijn!), ze verbeteren me niet... Where, where? wordt er geroepen. Ik wijs vooruit. Ze moeten lachen, want op deze afstand kun je helemaal nog niets zien. Maar het is wel duidelijk waar iedereen naar uitkijkt!
Ik heb gisteren al tegen iedereen gezegd dat ik deze avond (stasera) niet in het ostello slaap. Je mag er maar 2 nachten blijven en voor mij is het dan handiger pas vrijdag naar het ostello te gaan.
Nou, ze reageren niet bepaald enthousiast...: waarom dan niet? je behoort je pellegrinaggio in het ostello af te sluiten! en wel met de hele groep! wil je soms liever alleen zijn? Ik ga bijna twijfelen ...
Maar voor de komende week heb ik alles al geregeld en ik blijf daarbij. We naderen Monte Mario, de heuvel die iedere pelgrim passeert, ten noordwesten van de stad. Rond de heuvel is op 28 oktober 312 nC gestreden door de latere keizer Constantijn om de Milvische brug, toegangspoort voor Rome, dat toen nog 3 km verder lag en waar in die tijd alle noorderlingen overheen gingen om onder de Porta Flaminia, de huidige Porta del Popolo, Roma binnen te gaan.
Daar ga ik ook onderdoor. Ik heb het 3 jaar geleden Hen laten zien en beloofd op die plek Rome binnen te lopen. Meteen links heb je dan een kerk waar twee Caravaggio's hangen. Hier liggen veel herinneringen...
En daar is ze dan, de eeuwige stad! We kijken op de koepel van de Sint Pieter, heel ver weg is er iets Colosseumachtigs te zien en natuurlijk in het midden dat kolossale monument van Vittorio Emanuele II, de eerste koning van Italië. Roma! We zijn er...., inmiddels vliegen de mailtjes met foto's de wereld over. Ik weet niet goed wat ik moet denken. In een juichstemming ben ik niet, misschien wat gelaten. Want nu moet je naar beneden die stad in en dagzeggen met je handje en de bijbehorende omhelzingen (nooit weg), maar naderhand heb je toch een ander gevoel.
Stef is de enige die geen zoen wil, vanmiddag en morgen zien we elkaar nog, dan is 't echte afscheid.
Ik zwaai nog een keer, zij gaan rechtstreeks door naar het Vaticaan, de kerk bekijken en daarna naar de pelgrimsopvang er vlak naast.
Eerst een stukje langs de Tiber lopen die nu links van mij naar het Castel Sant' Angelo, de Engelenburcht, stroomt, langs de wijk Trastevere (over de Tiber), en dan in zee verdwijnt.
De brug over en ik ben in de Via Flaminia en loop nu naar de Porta die in de verte al duidelijk zichtbaar is. Als ik de poort onderdoor ga moet ik even slikken, ik kijk rond over het grote plein met die obelisk (van Ramses II).
Eerst de Santa Maria del Popolo in, de schilderijen hangen achterin, in een donkere kapel. Eén euro moet je in een kastje gooien en je krijgt twee minuten licht. Je mag niet fotograferen.
Ik heb geen euro, maar een vrouw helpt en daar zijn de Caravaggio's! In hun tijd een revolutie in de schilderkunst. Bouwde Rembrandt niet op hem voort? Ik loop de Corso af, net als toen, zie links door een zijstraat de Spaanse Trappen en loop verder. De stad is druk en heet. Je hoort Engels-Amerikaans en Chinees, soms wat Duits en Hollands en ja hoor, ook Italiaans.
Mijn doel is de Sint Pieter, dus ik moet rechts aanhouden en kom bij de Tiber uit ter hoogte van de Engelenburcht. Dan in rechte lijn naar het grote plein. Ik ben niet de enige, zo blijkt. Voor ik me in een grotere mensenmassa stort, zie ik mijn pelgrimsgroepje terug van de kerk komen. Het is fijn ze weer te zien, ze zijn nog niet de kerk in geweest, nu eerst met z'n allen naar de Accoglienza (Onthaal in het Vlaams).
Het is hier vlakbij. Je certificaat kun je nu daar krijgen en niet meer bij het secretariaat via de toegangspoort van de Zwitserse Garde. Dus weer een oorkonde erbij.
Dan terug naar de Sint Pieter, we moeten door een poortje, bagage wordt doorgelicht, net als op Schiphol. Er is hier veel politie en een aantal bewapende militairen. Dat blijkt in heel Roma zo te zijn!
De kerk is veranderd in één geweldig omvangrijke en indrukwekkende toeristische attractie. Ik dacht hier mijn kaarsjes te kunnen aansteken... Forget it! Dat doe ik later in de Santa Maria in Trastevere. Eigenlijk ben ik blij als ik weer buiten sta. Dit is toch wel iets heel anders dan alleen of met enkelen langs 's Heeren wegen lopen met stok en rugzak.
Nu volgt weer een afscheid, ik ga naar mijn hostel bij het centrale station Termini, de anderen gaan naar het ostello in Trastevere.
Ik blijf één nacht in het hostel en krijg een kamer met een jongeman uit Polen die hier op vakantie is. 's Avonds eerst een biertje drinken en dan wat simpels eten. Dat is in de wereld van Termini niet zo moeilijk. Hier zitten de goedkope zaakjes, barretjes met maaltijden van 3-4 euro, beheerd door mensen uit India, Pakistan e.d..
wo
Aan vroeg opstaan gewend, ben ik al vlot op dreef. Een provisorisch ontbijt, een echt ontbijt is hier niet, dat komt wel denk ik.
Ik moet eerst mijn rugzak kwijt, in Termini zijn wel kluisjes o.i.d.. Die blijken er dus niet te zijn, wel een bagagedepot dat ik na lang zoeken vind. En ik koop meteen een OVweekkaart.
Met Stef heb ik afgesproken om 10u bij hun ostello. Met de metro kan ik naar Cavour, dan een stukje lopen naar Venezia, het centrale plein bij het bombastische, in marmer uitgevoerde V. Emanuelemonument. Daar is het beginpunt van tramlijn 8 naar Trastevere. Toen we voor de eerste keer in Rome waren, hebben Hen en ik ook deze lijn genomen van het Trasteverestation naar de Campo waar we een hotelletje hadden.
Iets na tienen komt het gezelschap naar buiten. Inmiddels hebben ze afgesproken gezamenlijk in de oude joodse wijk te lunchen. We hebben dus tijd zat om wat rond te kijken. Eerst gaan we naar de rozentuin tegenover het Circus Maximus, maar die blijkt gesloten tijdens de zomer, te weinig bloeiende rozen.
We lopen de Aventijn verder op naar de Sinaasappeltuin, waar je een grandioos uitzicht hebt over de stad. Overal staan sinaasappelbomen, een enkele boom heeft nog een (groene) vrucht hangen. Het is een intieme plek, waar ik de laatste keer in Roma, met Hen ben geweest.
Ik raak in gesprek met een Nederlandse vader met dochter, moeders wilde niet mee naar Roma, en begreep uit zijn reactie op mijn verhaal dat er nog een heleboel ouderwetse ideeën over pelgrims bestaan en je hoeft bepaald niet katholiek te zijn om pelgrim te worden.
Vervolgens gaan we natuurlijk even door het sleutelgat loeren, mijn foto's lukken niet. Dan naar de beste ijstent van Roma, volgens Stef, wat niet geheel bezijden de waarheid blijkt te zijn.
Terug naar de Tiber voor de lunch. Buiten eten is veel te warm, dus naar de koelte binnen in La Taverna del Gettho in de joodse wijk. Het is onze laatste gezamenlijke maaltijd, een soort Ultima Cena. Erg gezellig!
Buiten neem ik echt afscheid, ik ga naar Angela voor twee dagen, de anderen, behalve Anne, gaan terug naar huis. De Italianen, man of vrouw, zijn goed in omhelzingen. Ik kan het nu ook.
Ik ga naar links, zij naar rechts, we hebben mooie en gezellige dagen met elkaar gehad! Ik wens Stef nog speciaal dat ze 'gelukkig' wordt. Ze begrijpt wat ik bedoel.
Dan neem ik de metro en ga mijn rugzak halen van Termini. Daarna loop ik naar piazza Venezia waar Angela ook naartoe zal komen.
Ze sms't dat het wat later wordt, mijn bezoek valt ongelukkigerwijs net in de drukste week van haar werk, zo vlak voor de zomervakantie die 1 augustus begint. Het is fijn haar weer te zien, al ken ik haar eigenlijk nog geen twee dagen, het klikte meteen. We zoeken hier vlakbij een eettentje op, het wordt een gezellige avond.
-
27 Juli 2016 - 09:24
Hermien:
Ha Jaco, gefeliciteerd!!!! Wat ik al dacht, een dubbel gevoel.
Denk dat je tijd nodig hebt on alles op je in te laten werken.
Sterkte daarbij, liefs Hermien -
27 Juli 2016 - 09:25
Hermien:
Jaco, vergeet nog te zeggen dat ik ook genoten heb van je foto's. -
27 Juli 2016 - 10:24
Anke Scholten:
Lieve Jaco
Geweldig dat je nu in Rome bent.
Prociciat met deze prestatie.
Wij hebben van je tocht genoten.
Warme groet van Cor en Anke -
27 Juli 2016 - 10:37
B.Ronteltap:
Jaco gefeliciteerd Ben -
27 Juli 2016 - 10:44
Bert En Jorine:
Ha Jaco,
Je doel is gehaald en het eindpunt, Rome, bereikt. Proficiat, geweldig.
Maar het zal ook een dubbel gevoel geven, een einde en een nieuw begin.
Misschien eerst even uitrusten en heerlijk genieten van het mooie Rome. De herinneringen aan jouw pelgrimstocht gaan voortaan altijd met je mee.
Wij zullen de verhalen missen, we zijn na meer dan 100 dagen een beetje verslaafd geraakt aan je blog.
Groeten uit Breda, Bert en Jorine
-
27 Juli 2016 - 11:19
Denise:
Gefeliciteerd Jaco!
Ik kan me voorstellen dat het een dubbel gevoel is, neem de tijd om het in te laten werken. Geniet van Rome en deze tocht zal je altijd bijblijven. Intensief, confronterend, mooi, intrigerend.
liefs, Denise -
27 Juli 2016 - 11:47
Johan:
Gefeliciteerd Jaco, het is je gelukt!
Inderdaad een dubbel gevoel.
Als de weg het doel is, wat kun je dan doen als je het doel hebt bereikt en de weg ten einde is?
Je kunt in elk geval terugkijken op prachtige ervaringen, een levensloop in het klein.
Ik heb genoten van je verhalen en hoop natuurlijk nog op een prachtige epiloog.... -
27 Juli 2016 - 12:26
Joke En Eddy:
Proficient Jaco, fantastiche prestatie. We hebben genoten van je reisverslagen.
Je doel bereikt!! -
27 Juli 2016 - 12:39
Eddie Roeleveld:
Hallo Jaco,
Je doel is bereikt, je hebt de tocht afgemaakt waar je met een zekere gedrevenheid aan bent begonnen. Laat nu de rust het overnemen.
-
27 Juli 2016 - 12:58
Ank Tigchelaar:
Gefeliciteerd je heb je doel bereikt een hele prestatie rust nu maar eerst even goed uit. -
27 Juli 2016 - 18:13
Gert:
Van harte gelefeliciteerd! Heel bijzonder . Fantastisch gedaan. We denken en weten haast wel zeker dat je aan deze bijzonder voettocht naar Rome erg veel zult overhouden!
Nog goede dagen in Rome. Mooi dat je de Catacomben nog gaat bezoeken!
Hartelijke groet van ons en tot ziens!
G&J -
27 Juli 2016 - 19:32
Noud:
Je zult moeten gaan afkicken, Jaco.
En dat kan best een tijdje duren.
Het is niet anders...
Maar daarna wachten je de fantastische herinneringen die je je verdere leven mag koesteren.
Laat nu eerst Rome maar op je inwerken; je bent weliswaar geen pelgrim meer maar ook nog geen doorsnee toerist... :) -
27 Juli 2016 - 21:33
Patricia:
Ook van mij hartelijk gefeliciteerd met deze bijzondere prestatie, ik heb genoten van je verhalen en je foto's. Hopelijk is deze tocht heilzaam voor je geweest en heeft het je gebracht waar je op gehoopt had.
Ik wil er graag later nog veel over horen. Ga nu nog maar even genieten van de eeuwige stad en kom later gezond en verkwikt weer terug.
Liefs
Patricia -
28 Juli 2016 - 13:36
Marcel K:
Dag Jacco,
Je kent me niet maar de afgelopen 104 dagen begonnen voor mij telkens weer met het openen van je blog! Weet dat je een inspiratie bent voor velen.
Ik hoop ooit in je voetsporen te mogen treden.
Gefeliciteerd.
Marcel -
28 Juli 2016 - 13:48
Peter:
Gefeliciteerd Jaco. Een geweldige prestatie. -
29 Juli 2016 - 07:44
Ilse:
Lieve Jaco, gefeliciteerd met deze enorme prestatie. Wat een bijzondere reis is dit voor je geweest waarbij je ook veel bijzondere mensen hebt ontmoet. Ik kan me voorstellen dat het overweldigend moet zijn om na zo'n lange tocht, waarbij je ook vaak alleen bent geweest met je gedachten over jouw leven met Henny, uiteindelijk je doel te bereiken.. Rome. Supertrots op wat je gedaan hebt! Geniet maar fijn van deze mooie stad. Xx -
01 Augustus 2016 - 12:47
Hisco:
Proficiat pa! Mam zou het knap vinden van je dat je volgehouden hebt. -
01 Augustus 2016 - 23:51
Geert En Corry Van Riel:
Jaco
Proficiat met het behaalde resultaat, geweldig.
Geniet nog even van het mooie Rome.
Groetjes
.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
