Dag 78: Giovanna e siamo sulla TV2000

do 30juni
Een bijzondere dag ligt voor mij.
Gisteren kwam later nog een jonge vrouw (20er) aan, op de fiets en enigszins op haar laatste benen. Ze kwam helemaal uit Como!
Toen ik me voorstelde, vroeg ik waar ze vandaan kwam. Uit Brussel, ze heet Audrey en ze spreekt ook redelijk Vlaams, met Frans accent. Ze is onderweg naar Brindisi in het diepe zuiden en daarna Montenegro.
Ze is onderweg op de fiets om haar directe toekomst helder te krijgen, ze heeft de huur van haar kamer opgezegd en d'r spulletjes bij mama opgeslagen en is op de fiets gestapt.
Een ondernemende meid!Ze is op zoek naar een ander land, België vindt ze geen fijn land om in te wonen, ze vindt het een beetje een rommeltje en de mensen zijn onbeleefd... Mijn reactie dat ik heel andere ervaringen heb, mag niet baten. Waarschijnlijk gaat het Luxemburg worden, haar ideale land! We zijn samen even een pizza gaan halen en hebben nog wat nagepraat, ook over mijn wederwaardigheden.
Vanochtend doe ik rustig aan, de veerboot komt pas om 9.30u, ik sta iets na zessen op, en het is maar 3,5 km naar de Po toe. Audrey hebben we uitgezwaaid. Het Italiaanse stel is al vroeg vertrokken. Alleen Joscha, de Duitse medepelgrim uit Kiel en ik zijn er nog. We gaan rustig op stap. Joscha is een talenwonder, nog maar 21 en hij spreekt heel goed Engels, Spaans en Italiaans. Hij is ook al naar Compostela gelopen vanaf de Pyreneeën, net als Audrey.
We spreken hoofdzakelijk Engels, voor beiden het gemakkelijkst. Hij is een leuke prater en heeft op de camino in Spanje hachelijke avonturen beleefd, trouwens ook op il Cammino (Via Francigena) in Italia, waar hij in Torino is gestart. We hebben de gehele dag met elkaar opgetrokken, alleen ging hij nog verder dan Piacenza. Als afscheid nemen we een acquamenta op een straatterrasje vlakbij mijn ostello.

Maar voor het zover is moeten we eerst de Po over. Ook al staat het water niet echt hoog, de Po is erg breed. Als het water hoog staat dan kan 'ie enkele km breed worden. Waar we staan is de Po 47m boven de zeespiegel, dus dat is het verval naar de Adriatische zee.
We wachten en we wachten, ja, eindelijk zie ik in de verte een kleine motorboot naderen. We juichen als 'ie aanmeert. Er zit ook een TVcameraman/journalist in de boot. We stappen in en ik ga naast Giovanna, de vrouw van het Italiaanse stel, achterin zitten. Het is ca een halfuurtje varen naar Soprarivo, zuidelijker aan de overkant. Daar woont de ferryman Danili.
In de boot interviewt de TVman eerst de anderen, alles gaat in 't Italiaans, en mij als laatste. Ik zeg dat ik niet zo goed Italiaans spreekt, hij schakelt meteen over naar Engels, maar ik begin gewoon in 't Italiaans, ook al is het niet zo vloeiend op z'n zachtjes gezegd..., te vertellen hoe ik heet, waar ik vandaan kom, waar ik gestart ben, hoe lang ik loop.
Dan vraagt hij "perchè?" (waaróm loop ik naar Rome?). Ik zeg dat ik Rome una bella città vind, dat ik een paar jaar pensionato ben, mijn leven is veranderd en dat mijn vrouw een jaar geleden is overleden en ik tijd nodig heb om na te denken over haar en over mijzelf en hoe verder te gaan.
Na nog een paar dingen verteld te hebben moeten we stoppen, want we zijn aan de overkant aangekomen.
Ik zie ineens dat Giovanna tranen uit haar ogen wegveegt, er komen meer tranen en ze doet haar bril af om haar gezicht te drogen. Als ik vraag waarom ze huilt, schuift ze naar me toe, tegen me aan en vertelt ze dat haar man 8 jaar geleden is overleden, zij is nu 56, dus al heel vroeg weduwe. Zij is toen naar Compostela gelopen. Nu heeft ze een nuovo compagno (metgezel) gevonden. Ze aait over mijn been, slaat een arm om mij heen.
Blijkbaar heeft mijn verhaal bij haar een put geopend, waar nog een heleboel emoties weggestopt zijn. En dat na 8 jaar! Ik schrik er van, ben ook ontroerd. Even weet ik niet goed wat te doen, zij troost mij, maar heeft zelf troost nodig! Ik sla ook een arm om haar heen, zo zitten we even, daar achterin die boot.
We ontschepen en lopen met de ferryman mee naar z'n huis. Mij vertelt hij dat de allereerst pelgrim die hij heeft overgezet een Hollander was, een augustijner monnik, een lange kerel. Hij heette Kroon.
We hebben daar even in de schaduw gezeten, 't loopt inmiddels tegen twaalven, in de zon is het bloedheet.
De interviewer zegt dat de opnames, ingekort, op het Italiaanse tv-net "TV2000" worden uitgezonden, waarschijnlijk a.s. maandag om 16u, kan ook een dag eerder/later zijn en worden daarna op internet gezet:
www.tv2000.it/siamonoi/

Carlo, de metgezel van Giovanna, heeft al de hele morgen buikklachten. Zij gaan per bus naar Piacenza en dan een arts opzoeken. Joscha en ik gaan lopen. We nemen afscheid. Giovanna komt naar me toe, omhelst me en drukt zich heftig tegen me aan, en ik tegen haar, ze bijt even in mijn oorlel. We wensen elkaar het beste, ze aait me nog even over mijn wang. Een lieve vrouw. Ik ben nog helemaal onder de indruk. Na een paar uur lopen komen we in Piacenza. Ik zit in het Ostello Papa Giovanni in het centrum. Morgen ga ik de stad bekijken. Bij een restaurantje, buiten op straat, eet ik eerst wat Cantonees, smaakt goed. Het bier ook.
Het interview is uitgezonden en staat nu op YouTube. Je kunt het vinden via de link hieronder, eerst kom je in een studiogesprek, Italiaanse specialiteit waar je ongeveer halverwege (vanaf tijdstip 9:30) het interview met ons op de boot kunt vinden: https://youtu.be/-9TGoEdb5Bc