Dag 11 en 12: Hagel,sneeuw, regen, zon & ongeluk

zondag 24april
De gevangenis van Leuven is nog dicht als ik voorbijkom op weg naar Hisco&Annelies in Oplinter. Ik heb heerlijk geslapen in m'n kamer hoog boven de Leuvense Ring. Mijn gastvrouw Magda en gastheer Jan zijn al op en een stevig ontbijt staat klaar. Als ik vertrek zegt Jan dat hij geen betaling wil ontvangen van een (mede)pelgrim! Hun gastvrijheid is groot. Ik bedank hem hartelijk.Ik zoek mijn weg door de buitenwijken van Leuven en verlaat de bebouwde kom, ook Leuven ligt nu achter mij (foto). Dan richting Oplinter.
Het landschap is ineens veranderd. In wijde plooien golft het op en neer. Het is mooi hier!Langs smalle weggetjes loop ik, over fietspaden en door het bos van de St. Emeldriskapel, het is heel stil in de kapel, en dan over een modderpad naar de Steenweg naar Boutersem.
Als assistent heeft Hisco daar in een oude boerderijstal gewoond en hebben Hen en ik daar ook nog een paar dagen op Casper gepast. Het oude huis staat er nog maar de omgeving is helemaal volgebouwd. In 15 jaar tijd is hier veel veranderd.

Het wordt donker, ineens beginnen de eerste hagelstenen naar beneden te komen, steeds meer... Ik vind gelukkig een overdekt terras van een huis waarvan het hek openstaat. Daar zie ik de hagel in sneeuw en later in regen veranderen. Als de regen nog slechts miezert ga ik weer verder.
Ik volg de lijnen van het landschap.
De lucht betrekt weer, de eerste druppels voel ik al. Als ik bij een dikke boom ben regent het behoorlijk. Zo snel mogelijk regenkleding uit mijn rugzak zien te krijgen. Ik probeer eerst de poncho die ook over m'n rugzak past aan te krijgen, hopeloos dus. Dan maar mijn regenjack en regenbroek! Eenmaal proper aangekleed trotseer ik wind en water.

Dan is de zon er weer, heerlijk gevoel de warmte weer te voelen, want koude regen betekent koude wind en koude handen. De torens van Tienen komen nu snel dichterbij, nog even doorzetten, weer even de regen de regen laten en ik ben in Oplinter. Nu de berg op (Oplinter ligt ook al hoog) en ik ben er! Heerlijk om dan even te zitten en je voeten in de lucht te houden! Na een warme douche voel je je weer meer mens en iets minder pelgrim... Lucas en Laura reageren enthousiast, dat doet je ook goed! Casper is nog tot woensdag in z'n ander thuis, dus ik zal hem jammer genoeg voorlopig niet zien. Ik schik me in mijn lot.

ma
's Ochtends weer vroeg eruit, de kinderen moeten naar school, Annelies gaat al eerder als oversteekjuf. Met Lucas en Laura loop ik gezellig kletsend naar beneden naar school. Even wachten bij het hek en de kinderen rennen al het schoolplein op. Gedisciplineerd worden rugtassen neergezet en rijtjes gevormd als de bel gaat. Ze verdwijnen uit 't zicht.
Tussen de middag ga ik weer mee naar en van school en haal ze met Annelies ook weer op aan 't eind van de middag. Lucas en ik lopen flink door, Laura is moe en houdt Annelies op.
Lucas zegt ineens: kijk, daar ligt een nest, ik zie inderdaad een al wat verwaaid nest op de stoep liggen. Hij ziet ook een in tweeën gebroken eitje liggen. Ik kijk en zie een klein vogelembryootje naast het eitje liggen. Lucas is meteen geïnteresseerd en zegt dat het maar goed is dat Laura het niet ziet, want dan zou ze helemaal van haar stuk zijn... (geen foto ivm. Laura) Is dat nu de stoere jongen tegenover het gevoelige meisje? Ach wie weet, Lucas heeft ook maar een klein hartje en Laura heeft ook haar momenten...
Ze hebben op school natuurlijk over hun opa verteld die helemaal uit Nederland is komen aanlopen en nog verder wil.