Dag 36: Afscheid van un bon ami

do 19 mei
Allereerst nog een oproep om de cijferpuzzel van onlangs op te lossen en naar me te mailen! Ik heb maar een paar (goede!) reacties gekregen! Leek me een leuke puzzel, geschikt voor alle leeftijden.

Het laatste briefje van mijn goede fee dat ik had geopend was meer een levensopdracht dan iets voor een dag, toch nam ik me voor mij niet als verlengstuk van mijn gps te gedragen, maar m'n mobiel alleen te gebruiken als het echt nodig is. In de regen vertrekken we, Richard en ik. Goed ingepakt tegen het vocht. Het wordt steeds droger, maar pas 's middags durf ik les imperméables uit te doen. Dat was niet verstandig.
Richard heeft veel weg van Mahatma Gandhi, klein, kaal, donkere huid en pretoogjes, een paar jaar ouder dan ik. Hij heeft veel humor en is 1e klas charmeur. Wij praten een mix van Frans en Engels met elkaar. Hij is in een zeer goede stemming en begint tegen iedereen, maar vooral vrouwen, hele verhalen en plaatst ondeugende opmerkingen (voor zover ik het kan volgen). We hebben veel lol. We lopen op de gps van Richard toch verkeerd en moeten een stuk terug, mijn gps werkt wel goed. Richard betuigt z'n spijt, ik zeg hem dat hij me maar op een wijntje moet trakteren vanavond.
Vlakbij een dorpje haalt een auto ons in en stopt, een boswachter stapt uit en komt naar me toe. Of we naar Compostela gaan? Hij blijkt zelf naar Compostela en Rome te zijn gelopen. We vragen of er een café in het dorp is, helemaal niets..., zoals in veel kleine dorpjes. Hij nodigt ons uit bij hem thuis koffie te komen drinken. Patrice woont in een groot huis aan de rand van het dorp, tegen het bos. Hij heeft een groot gebied van 7 dorpen onder z'n beheer. Hij haalt een plak chocolade tevoorschijn en ik drink weer eens Franse koffie. 's Ochtends is het altijd thee en daarna schiet de koffie er meestal bij in tijdens het lopen. Na het avondeten is er meestal geen koffie.
Het einde van de wandeling komt in zicht als we het stadje Champlitte hoger tegen de heuvel zien liggen. Een bordje zegt nog 1 km. De lucht wordt snel donker, de eerste druppels en zelfs hagel vallen. Ik probeer zo snel mogelijk langs de weg naar een rij bomen verderop te lopen. Ondertussen word ik natter en kouder. En bomen houden wel veel tegen, maar niet alles... Na enige tijd is de grote bui voorbij en vragen we de weg naar de Gîte. Het is een kaal vertrek, weinig ruimte voor twee bedden, niet echt comfortabel, warm water alleen via een pannetje op een kookplaat, geen magnetron en geen Wifi. Dat is er wel in het Office du Tourisme, daar gaan we heen en kijken onderwijl rond voor een restaurantje. Ik vraag de jongedame in het office of ze me kan helpen aan een adres (moins cher) voor morgen in Gray. Er is daar een jeugdherberg: 19 euro + 3,50 ontbijt + 7,80 avondeten! Ze regelt het meteen. Ik kan ook nog wat mailen. Richard fleurt nog wat na, maakt grapjes. Maar we moeten nog boodschappen doen.
We vinden een restaurantje en we eten een heerlijke plat du jour
met voor mij een 0,5 l rood. Richard drinkt geen alcohol, wel water. We hebben gepraat over het waarom van pelgrim zijn en wat je belangrijk vindt. Voor hem is het toch vooral mensen ontmoeten, met anderen praten. Ook wel een vorm geven aan z'n geloof, maar van de kerk als instituut moet 'ie niets hebben. Voor mij is toch ook wel de idee van een gemeenschap belangrijk, al is het maar het gevoel dat je samen met allerlei heel verschillende mensen op weg bent, letterlijk. Het is onze laatste avond samen, morgen neem ik een tijdje afscheid van de Via Francigena en ga zuidwaarts door Oost-Frankrijk. De VF gaat naar het zuidoosten door Zwitserland.