Dag 43: Les limaces, les mouches et la coucoue

do 26mei
Gisteren lazen de vroege lezers iets over 'krijgsolifanten'. Zoiets bedenk ik natuurlijk niet zelf, mijn mobieltje heeft soms andere ideeën, vooral wanneer het saai wordt of als ik in herhaling val (ja, als je elke dag weer loopt...) en komt dan met een spannende opmerking.
(Mijn vorige medepelgrim Richard had de laatste versie Samsung, waar je met je vingers lukraak over de toetsen heen kon gaan en op het scherm een foutloze zin verscheen. Mij is echter nooit duidelijk geworden of hij de zin die verscheen ook had bedoeld...)

Het wordt een mooie, warme dag. Mijn route is veel afwisselender dan gisteren. Ik begin op een Véloroute, een voormalige spoorweg, nu fiets-/wandelpad, kaarsrecht, geasfalteerd. Maar het loopt door het bos.
Lekker stil zou je denken, maar dan heb je buiten de vogeltjes gerekend! Een luid getjilp, gefluit en gekwetter hoor ik overal om me heen. Heerlijk om zo vroeg op stap te zijn.
En waar je hier ook over uitglijdt, zijn die dikke, fel oranje gekleurde slakken. Ze kruipen van links naar rechts of andersom over het pad. Ja, ze denken ook dat de blaadjes groener zijn aan de andere kant van het asfalt! Ik zie een hele dikke, oude slak die bijna bruin is. Dat is heel wat beter dan dun en grijs ouder worden...
Ineens heel zacht, hoor ik weer rechts van mij een bekend geluid, daar is ze weer! Ik blijf even staan, maar het geluid vervaagt.
Dan sla ik af op een bospad, kleine vliegjes hangen nu voor mijn neus, en blijven hardnekkig om me heen dansen, ze willen zeker vriendjes worden. Nou daar denk ik heel anders over.
Ja toch, nu klinkt het veel luider. Ze is er vroeg bij vanochtend! En altijd rechts van mij. Één keer heb een koekoek aan de linker kant gehoord, maar dat was ze niet, dat kon je zo wel horen.
Ik krijg een goed gevoel, blij.

Ik loop over slingerende paden, soms door het bos, soms er langs of tussen de graanvelden door. Ook wel door een dorpje. Ik blijf bij een prachtig huis staan, maak een foto.
Een vrouw verschijnt in de deuropening, ik roep quelle belle maison! Ze glimlacht. We raken aan de praat en ik mag weer m'n verhaal vertellen. Het blijft leuk om de mensen op hun eigen manier te zien reageren. Voelt goed.
Het laatste stuk gaat weer langs wegen, ik kom zelfs op een rode weg terecht..., had een tijdje niet op mijn gps gekeken.
Ik steek de Groene Autoroute over, 't is een vrij rustige weg met vooral vrachtverkeer.
Lons ligt in een dal tussen heuvels die langzamerhand steeds hoger worden. Het is de Jura.
Als ik in het centrum kom hoor ik veel stemmen en gezang. Ook zie ik rode vlaggen. Ja hoor, Frankrijk gaat in staking! De bonden willen de hele olievoorziening plat gooien. Ook hier wordt gedemonstreerd tegen de Loi du Travail. Het is een soort flexibiliteitswet. Kort gezegd: meer flexbanen, minder vaste banen. Het komt me bekend voor.

Mijn hotelkamer is prima, maar buiten is veel verkeer vanuit het grote centrale hospitaal dat hiernaast ligt. Maar ik mag dadelijk weer in bad!
Eerst even afdouchen, het is erg warm geworden vanmiddag.
Ik heb een zgn. Soirée Étape, dat is overnachten, incl. avondeten en ontbijt en ik mag uit 4 restaurants hier in het centrum kiezen.
Nog heerlijk in het zonnetje zit ik buiten op een groot terras aan het centrale plein te dineren. Het is erg druk op de terrassen.
Het is een mooie dag geworden, ik zit niet in de put. Morgen blijf ik hier nog een dag.