Dag 101: Hazelnoten en het betoverde woud

za 23juli
Vandaag is het hazelnootdag. Waar er eerst overal om ons heen olijfgaarden waren, lopen we nu tussen de hazelnootbomen, kilometers uitgestrekte gaarden vol noten in wording. Hier komt dus de Italiaanse nutella vandaan!
We lopen omhoog, omlaag, en in een grote boog om lago di Vico heen. Tussen de middag nemen we een pauze in de schaduw. Alles wordt gedeeld, banaan, pruim, rozijnen, peertjes, enz.. De Via is van ons allemaal. Ja, zo doen we dat elke dag!
Gisteren had ik een heel gesprek met Laura, ze is nu een dag vooruit, want ze moet de 25ste in Roma zijn voor een sollicitatie voor een basisschool in Ecuador. Ze is erg gemotiveerd, spreekt verschillende talen en komt wijs over, ze zal eind 20, begin 30 zijn. Ze is een praatster en dat weet ze ook.
We hadden het over de magie van de Cammino, die je doet veranderen. De vraag is dan: wat dan precies, kun je 't omschrijven? Of is het alleen maar een gevoel?
Ik zeg, dat je 't moet kunnen omschrijven, onder woorden moet kunnen brengen, dan pas ben je je ervan bewust. Maar goed, ik ben rationeel. Zij veel minder, ze heeft ook moeite het te omschrijven.
We komen toch op 'bewustwording' uit, bewustwording van jezelf. Je hebt leren kijken naar jezelf en bepaald wat je wilt en wat belangrijk is voor jezelf in je leven.
De Cammino is eigenlijk symbool voor het leven, maar dan in compacte vorm. Zeg maar, 100 dagen voor 70 jaar. Op de Cammino gaat alles erg intens en alles wisselt snel, waar je in het echte leven veel langer overdoet. Die intensiteit is als een endorfine dat verslavend werkt, volgens mijn broer, en die de Cammino zo boeiend maakt.
Misschien ook is deze tocht veel meer een aaneenschakeling van Kairosmomenten, waardoor het zo intens overkomt en je inzicht wordt aangescherpt.
Voor mij is het een bewustwording van mijn toekomstige leven, in veel opzichten mijn nieuwe leven, dat ik wil voortbouwen op mijn geleefde leven waar Hen zo'n grote rol in speelde.

Het laatste deel van de tocht naar Sutri gaat door een bijzonder gebied. Een smal pad slingert zich langs een snel stromende beek door een bos met een heel speciale, bijna magische sfeer. Omgevallen bomen zijn blijven liggen, het groen grijpt om zich heen en bruggetjes over de beek bestaan uit gladde boomstammetjes....
Het is geweldig leuk en avontuurlijk om hier te lopen. Iets voor mijn kleinkinderen, denk ik bij mijzelf.
Sutri is een oude stad met een Etruskisch amfitheater van tufo, dat sterk is geërodeerd. We bekijken ook nog een Mythreum, geheel uitgehouwen in de tuforots. Er zijn mooi bewaard gebleven fresco's te zien.
In het stadje is vanavond feest, je kunt op straat eten en drinken, er is een dansoptreden. De sfeer is geweldig, een paar van ons doen uitbundig mee, het is lang geleden dat ik weer zo heerlijk heb kunnen dansen! We worden daarin door de dansgroep gecoacht. En even later lopen we met die groep door de straatjes mee te dansen!
Morgen naar Campagnano di Roma. De eeuwige stad nadert.