Dag 52: Tijd nemen en luchtdansen

za 4juni
Het is nog stil in Annecy als ik vertrek richting het meer. De wolken hangen over de bergen die aan de overkant oprijzen. Losse wolken hangen halverwege de hellingen.
Ik vind Annecy een heerlijke intieme stad met prachtige oude huizen en kleine straatjes en steegjes, het is een vestingstad. Maar het heeft een heel andere sfeer dan Dole. Allebei aanraders!
De oude spoorbaan langs het meer is veranderd in een wieler-/rollerbaan. Al 's ochtends vroeg fietst men over de piste. Eerst is het nog vrij rustig, maar al snel is het één file wielrenners en ook enkele hardlo(o)p(st)ers. Gelukkig is het niet zo erg als op die autoweg naar Annecy, maar zomaar oversteken is er niet bij. Het is wel doorlopend bonjour zeggen....

Ik loop nog steeds aan Annecy te denken en de verhalen over vroeger die ik heb gelezen en in de kerken heb gezien op de gebrandschilderde ramen. Wat zag de wereld er 500 jaar geleden toch anders uit en gedroegen de mensen zich anders!
Het is gemakkelijk lopen, maar wel bijna 30 km. Ik loop af en toe langs de wielerbaan, over kleine weggetjes of paden. Hen en ik hebben hier drie jaar geleden nog gefietst en gewandeld. Ik kom langs de camping waar we hebben gestaan. Het is er nu al vol. Ik praat even met een Brit die z'n hond uitlaat, hij zegt dat er veel Hollanders zijn. Weet ik.
Al lopend kom ik steeds meer tot het inzicht dat mijn tocht een groot en lang afscheid is van Hen, van mijn lief. Die vijf maanden vorig jaar waren niet voldoende om echt afscheid te nemen. Ik heb gewoon meer tijd nodig. Deze reis langs vertrouwde plekken geeft me die noodzakelijke extra tijd.
En hier bij het meer van Annecy wordt ruim 40 jaar samenleven omvat. Hisco was nog maar 2 jaar toen we voor 't eerst hier kwamen op een kleine campinkje waar hij met z'n rode laarsjes rondstapte en bij Fransen in hun tent ging kletsen, die dat natuurlijk prachtig vonden. Hier maakte hij z'n eerste (houten) puzzels.
Drie jaar geleden was het in heel Frankrijk slecht weer en ook hier ging het op een gegeven moment regenen en zijn we verder getrokken naar Italië, richting Roma.

Ineens zie ik aan de overkant hoog boven de bergen vanuit de wolken allemaal stipjes opduiken die snel groter worden. Het is een prachtig gezicht hoe er steeds meer parapenters in het zwerk hangen. Uiteindelijk komen ze neer op een weiland ten zuiden van het meer. Als een grote wolk wat optrekt, zie ik hoog op een berg een groot sneeuwveld liggen.
Ik kom in Faverges aan, ca 500m, in hotel Genève. Vanavond ga ik heerlijk uit eten in een restaurantje dat zo te zien vroeger huiskamer was. Ik ben de enige gast.
Weer terug. Een enorme knal! Vlakbij. Een harde donderslag doet de mensen die beneden mijn raam drukte maken even verstommen..., dan is het weer stil (het onweer dan). Ik slaap tegenover de bar de l'Hotel de Ville! Morgen een col over (900m) naar Tournon bij Albertville.