Dag 82: Ciao, Jaco! en mijn reisgezelschap

ma 4juli
Een vroeg ontbijt staat klaar in de trattoria in Costamezzana. De eigenaar is een heel vriendelijke en amicale man. Hij beschouwt z'n zaak als tref- en eetpunt voor pellegrini. Hij heeft een fraai eigen stempel die hij graag in je passaporto wil zetten. Hij straalt gewoon uit dat hij het prachtig vindt je te ontvangen! Als ik op weg ga, is het 'Ciao, Jaco!'
De hele ochtend is het bewolkt, dat scheelt in de warmte. Maar het landschap wordt nu overgenomen door de uitlopers van de Apennijnen, dwz. stijgen en dalen! Het is een mooi gezicht, links zie ik in de laagte de Povlakte liggen en rechts en vooruit steeds hogere toppen.
Ik loop langs de rand van het gebergte en kies een variant, meer door het gebergte en iets korter en krijg het meteen voor m'n kiezen! Nu loopt het zweet langs mijn rug door het klimmen, soms over steil omhoog lopende paden. En dat betekent ook steil de diepte in duikende paden!
Eén keer was het zo erg dat ik niet over het pad omlaag durfde, maar via het stoppelveld ernaast. Daar was minder kans dat je onderuit ging. Ik kom door een paar kleine plaatsjes. Neem nog een acquamenta in een bar. Heerlijk!
Dan weer verder, om 12u ben ik de brug over van Fornovo. Ik heb nog geprobeerd te bellen naar het ostello, tevergeefs, geen antwoord. Dus dan maar ter plekke kijken. Achter de kerk vind ik een huis waar werklui bezig zijn. Eén van hen loopt met me mee en een dame laat me binnen. Bovenin een bijgebouw laat ze me kamers zien, ik heb de eerste keuze.
Na een heerlijke douche val ik op bed in slaap.
Aan 't eind van de middag wordt er geklopt en mijn Italiaans gezelschap van gisteren staat voor de deur! Ze hebben gisteren in het centrum van Fidenza kunnen overnachten. Vanavond gaan we nog samen pizza eten, gezellig! Morgen de bergen in naar Cassio.