Dag 90: Opgravingen en een ontmoeting

di 12juli
Gisteren heb ik heerlijk op het terras achter het hostel gegeten met een karafje wijn. Leek me een mooie afsluiting van mijn dagje Lucca. De avond daarvoor had ik 't al met m'n trio dat nu één dag voor mij uitloopt en van wie ik nog steeds appjes krijg. Vanochtend, hier gaat alles pas om 7 uur open, kon ik niets krijgen, had ik van tevoren moeten zeggen. Ook hier zijn voor sommigen kennelijk regeltjes regels. Het trio heb ik opgevrolijkt met: https://youtu.be/qivzSaALee8

Na nog wat blogwerk loop ik weer op straat en neem een stukje stadswallen. Je loopt dan hoog boven de stad, in Ferrara kan bijv. ook. Het is het terrein van de vroege hardlopers. Ik ben bepaald niet de enige die al op is! De route loopt hoofdzakelijk over straat en wegen, tussen mooie huizen en tuinen door, langs open velden en steeds zie je aan weerskanten de bergen liggen, rechts wat meer heuvelachtig.
En dan die mensen, Italianen zijn toch wel erg leuke en spontane mensen! Ze zwaaien naar je, vanaf de fiets, soms zelfs uit langsrijdende auto's, ze roepen naar je, ze spreken je aan.. Hier te lopen is echt een feest! Wel een erg warm feest...
Op een hoek stopt een tandem bij me. Ik krijg een hand, een Italiaan en een Spanjaard op weg naar Roma. Ze hebben al 1000km erop zitten! Heel enthousiast stel, het werkt aanstekelijk. We kletsen wat. Ze gaan zo'n 4x zo snel als ik, dat schiet lekker op, denk ik! Zo komen er vanzelf allerlei mensen op je weg.
Voor mij uit zie ik iemand lopen met een rugzak. Kan niet anders of 't is een medepelgrim. Als ik haar inhaal zeg ik 'buongiorno'! Ze buongiornoot terug, zoals alleen een Italiaan dat kan. Een grote lach op haar gezicht, ze heeft van alles om haar heen hangen. Ik moet er wat om lachen! Het eind van het liedje is dat ik een vest en jack in mijn rugzak doe, zodat ze wat makkelijker loopt.
Ze is net gestart en loopt een aantal dagen op de cammino. Ze wil er even uit zijn, iets anders doen, nadenken en van de op de cammino geldende vrijheid genieten. Ze is een paar keer met haar vriend in Holland geweest, dus vooral Amsterdam... en wil zelfs Nederlands leren. Ik schiet nu echt in de lach en zeg haar, we praten hoofdzakelijk Engels, dat ze de eerste Italiaan is die zoiets tegen me zegt!
We gaan de bocht om en zien ineens een groep jongelui naast een oude kerk, het is een abdij geweest (abbazia), in de grond te schaven ( scavare heet dat, geloof ik) over oude resten. Ik vraag in 't Italiaans of dat oude thermen zijn, een jongen zegt no capito en nog wat Engels. Het blijken vooral Amerikanen te zijn die archeologisch onderzoek doen. Dit is een oude begraafplaats uit de 14e, 15e eeuw.
We zeggen dat wij Italiaans en Hollands zijn. Een meisje vooraan zegt ineens 'zeg 't maar gewoon in 't Nederlands... Ze is de enige Nederlander in 't gezelschap, ze werken een maand aan de opgravingen. Ze vertelt me van alles, ze heet Anne. Wel raar om zomaar je moer's taal te horen!

We gaan verder. Op m'n vraag vertelt mijn reisgenote dat ze Valentina heet. Ze komt uit Triëst en woont nu in Roma. Al snel zijn we in Altopascio en moeten ons melden bij de biblioteca, gevestigd in een middeleeuws hospitaal naast de San Jacopokerk! Ja echt, mijn beeld staat boven aan de gevel! De kerk is wat verbouwd, zodat de oorspronkelijke ingang nu is afgesloten. De architectuur is Pisanees, net als in Lucca.
Het ostello zit in een ander gebouw aan de Via Jacopo. Eerst douchen, dan wat slapen, het wordt mijn eerste siësta. Daarna ga ik in een bar een acquamenta en een stukje focaccia halen. Valentina wil gewoon wat rondlopen.
Ondertussen blijken nieuwe mensen in het ostello te zijn gearriveerd, schots/Frans en Italiaans. Ik maak een praatje met hen. Morgen gaat iedereen dezelfde kant op naar San Miniato. 's Avonds gaan Valentina en ik samen eten, we vinden een klein restaurantje met terras vlakbij. Het is gezellig, ze is actrice in een gezelschap in Rome dat een stuk van Euripides gaat spelen, ja ja, die Italianen houden de Grieks/Romeinse cultuur hoog! Ik heb indertijd op school dat stuk, hai Persai, in Amsterdam gezien. Het is een ontspannen avond. Ze blijft wat vaag of ze morgen ook om 5 uur opstaat en meeloopt (een kleine 30 km). We zien wel.