Dag 74: Een zonnige zondag met zanzare

zo 26juni
Om 5uur sta ik op, 's nachts ben ik vaak wakker geweest, zelfs met de ventilator aan was het erg warm. Ruim 30 km wacht me vandaag, ik kan slapen bij Santa Maria in Betlem, in Pavia, een ostello (hostel), iets meer gecommercialiseerd dan bij een parochie. Ik deel daar mijn kamer met een Italiaan, geen pelgrim.

Om half zes zondagochtend zijn er in Tromello al mensen op en gaan de bars open, achter mij hoor ik een haan kraaien. Ik loop weer op de dijkjes en dijken die de rijstvelden van elkaar scheiden. Zanzare (steekmuggen) zwermen om mij heen, actief in de ochtendkoelte.
Dat irritante, hoogtonig gezoem om mijn hoofd en felle steekjes in mijn kuiten, als je met je hand er langs veegt zie je meteen strepen van je eigen bloed, ergeren me zo dat ik toch maar de Autanstift uit mijn zaino (rugzak) haal en alle blote delen dik insmeer. Het helpt! Toch niet voor niets meegenomen. Ik wist het nog van de vroegere tochten die Fred en ik met de jongens in de Middellandse Zee Alpen boven Nice maakten.
Het is nog geen 7 uur en toch zweet je al bij het leven.

Ik loop langs een kerk waar de klokken plotseling beginnen te luiden, de oproep tot de vroegmis? De klanken komen me nog na als ik allang het dorp heb verlaten. Het zijn vooral onverharde paden en grasdijken, zoals thuis in Midden-Delfland, waar ik loop.
In het volgende dorp neem ik nog even een koude acquamenta tegen de dorst. Ik krijg wat vers water mee, dat al snel weer via mijn keel verdwijnt.
30 km lopen kost al snel minstens 6 uur. Als het goed is moet ik dus tussen de middag in Pavia aankomen. Ik loop nu op een pad langs de rivier de Ticino, een brede waterstroom vanuit de Alpen met kiezelstrandjes. Op deze zonnige ochtend vertoeven veel Italianen bij de rivier.
Het pad is ook een MTB-track. Veel fietsers komen langs, op een gegeven moment een hele klup vaders met kinderen, buongiorno!, buongiorno!
Het pad loopt langs een veldje met auto's en ik word aangeroepen. Een man komt naar me toe met wat koekjes en nog één met een flesje koud water, het zijn de MTBers van daarnet!
Ze nodigen me uit mee te komen. Eén ding heb ik wel geleerd op de Cammino: nóóit iets weigeren dat je krijgt aangeboden. Mensen vinden het leuk je iets te geven, met je te delen en te praten en zeker als ze horen dat ik uit Olanda kom! Complimenti!

Ze vragen waar ik precies vandaan kom, zij komen uit Milaan en zijn hier met de auto naartoe om langs de Ticino over een gedeelte van de cammino te fietsen, en vragen wanneer ik ben vertrokken. Als ik in 't Italiaans antwoord, roep er één: parla italiano! (hij spreekt Italiaans!), ik moet lachen en zeg: un pocopoco.
Ik krijg nog een oranje monddoek met het logo van de cammino mee en moet op de foto. Dan gaat de klup op de bici richting Pavia en ik ook. Nog een dik uur lopen. Onderweg moet ik nog een keer teruglopen naar dit veldje voor een alternatief pad, omdat mijn pad voor een deel diep onder water blijkt te staan en je door het dichte struikgewas er niet omheen kan.

Dan zie ik ineens de overdekte brug van Pavia, waar Albert Einstein al over kon mijmeren. Ik ben er nu bijna.
Tegen half twee kom ik aan bij ostello Santa Maria in Betlem. Ik krijg een kamer waar ook al een Italiaan zit. Eerst douchen en kleren uitspoelen en laten drogen. Ik kan hier maar twee dagen blijven, dus ga ik al morgen naar Milaan.
's Middags loop ik na een siësta een beetje door Pavia, een oude stad met de San Michele en de Duomo, kerken uit baksteen. Alleen de Duomo is van binnen geheel uit marmer opgetrokken.
's Avonds kan ik via het ostello goedkoop eten in een ristorante vlakbij, Maria heeft daar een regeling mee getroffen. Ook hier slaap ik naast de kerktoren. Morgen met de trein naar Milaan. Even bijkomen.