Dag 57: Engelen op mijn pad...

do 9juni
Een bijzondere en mooie dag, maar ook een zware.De wolken hangen nog zwaar naar beneden, bijna tot de daken van de huizen, als 's ochtends wakker word. Het wordt vast wel een mooie dag, denk ik, als ik welgemoed weer op weg ga. De afslag naar de Galibier laat ik rechts liggen (heb nog even getwijfeld...).
Eerst een stuk langs de weg, maar het is vrij rustig. Ik loop langzaam omhoog, verder het dal van de Arc in. Je hoort voortdurend het water ruisen! De zon komt door.
Ik sla een zijweg in en dat betekent hier: klimmen. De kleine weggetjes lopen altijd steiler dan de doorgaande wegen (la route zeggen ze hier). De dorpjes bestaan uit een (kleine) verzameling her en der neergezette huizen en een oud centrum met enkele vervallen en verlaten uitziende huizen. De kerkjes zijn soms gesloten, oud en niet meer in gebruik. Maar als je naar binnen kijkt, meestal nog helemaal ingericht.

Ineens roept iemand naar me, een vrouw die in een groentetuintje aan het werk is. Ze vraagt of ik pelgrim ben, en een bepaalde route volg. Ze zegt dat ik een andere weg moet nemen... Ik zeg dat ik gewoon mijn gps volg. Maar dan loop je de hele tijd op asfalt! zegt ze.
Ze komt naar me toe en neemt me mee naar boven. Het is warm, zegt ze (kan ik niet ontkennen). Ze wijst me op de bergwand langs de weg boven een logo aan. Het is van de Franciscus van Assisi-route: een Tau (de Griekse letter T) en een Colombe (witte duif). Ik zit op de Franciscusroute. Nooit geweten dat 'ie ook al in Frankrijk loopt!
Dat is de weg, die ga ik lopen, ook al staat 'ie niet volledig op mijn gps-kaart! Eerst loop ik nog een stukje asfaltweg, dan kom ik op een pad dat omhoog voert. Ik let goed op of ik de Tau en duif zie. De duif vliegt de kant op die je moet lopen.
Ik kom steeds steeds hoger en passeer kleine bergdorpjes die tegen de hellingen liggen neergevlijd.
De paadjes worden steeds rotsachtiger en soms erg steil omhoog en omlaag. Één keer glij ik weg op een losse steen en val meteen voorover, zo steil is het. Leuke bergtocht voor mijn kleinkinderen, denk ik! Ik kom ook langs een Rocher d'Escalade, een steile klimrots, speciaal voor des enfants!
Ik hoor alleen maar het ruisen van allerlei beekjes die naar beneden vallen. Ik kijk rechts naar beneden, heel ver in de diepte lopen de Autoroute en de rivier de Arc, en ik zie soms ook dorpjes met heel kleine huisjes. Aan de overkant in de verte zie ik talloze watervallen zich loodrecht naar beneden storten. Je hoort het zelfs hier! Ik kom ogen en oren tekort!

Ik loop door een (dun) bos, ik zit kennelijk vlak onder de boomgrens. Dan plotseling denk ik heel zachtjes een koekoek te horen! Ik sta even stil, maar hoor niets meer. Er is een splitsing, waar moet ik heen?
Weer klinkt de koekoek, maar nu luid en duidelijk, recht voor mij uit! Zou het Hen weer zijn, die me de juiste weg wijst? Ik ga rechtdoor en zie verderop de Tau en duif weer staan. De goede weg! Ik klim tot ruim 1500m. Het uitzicht is geweldig.
Tenslotte kom ik tot recht boven Modane, waar je de ingang van de Fréjustunnel hebt. Drie jaar geleden, toen het eind mei zulk slecht weer was en alle cols gesloten, moesten we hier doorheen om in Italië te komen.
Nu is het dalen en kom ik om een uur of vier in Modane aan. Eerst nog naar de Office du Tourisme, want voor overmorgen heb ik nog geen onderdak. In Lanslebourg wordt een hotelletje gereserveerd. De jeugdherberg neemt geen telefoon op...
Het regent eventjes. Nog een uur lopen en dan ben ik op mijn bestemming, le Residence Plein Soleil! Klinkt goed, hè?

Het zijn appartementjes. Hier zitten mensen steeds voor een week. Nu ben ik de enige, voor één dag. Ontbijt kan ik morgenochtend krijgen, maar geen avondeten en het enige hotel-restaurant dat hier is, is gesloten. Oei, lastig, ik kijk zielig.
De vrouw achter de balie zegt dat ze me over een uurtje nog wel naar Modane kan brengen om eten te halen. Ze woont in Modane, maar terugbrengen is lastiger. Het is voor mij een uur lopen en ik heb vandaag al ruim 30 km gedaan...
Dan zegt ze dat ze me wel wil terugbrengen als ik zelf morgenochtend mijn ontbijt regel, dan kan zij morgen een uur later komen en eerst haar kinderen helpen voor een schooldag in de bergen, morgen. Dat is geweldig! Zo gezegd, zo gedaan.
Het appartement is ruim en ik ga zo eerst lekker onderuit in het bad dat hier is. Daarna foto's en video's uitzoeken. Je blijft hier plaatjes schieten! Ik probeer nog na te gaan of de video's op mijn blog gezet kunnen worden. Tot nu toe ging dat niet.
Morgen naar Lanslebourg waar ik 2 dagen blijf. Daar moet ik uitzoeken hoe ik over de col kom! Nog maar een paar dagen in Frankrijk.